Hood – Outside Closer

Ik lig op de tafel bij de fysiotherapeut. Stomme knie! Al die behandelingen vanwege een verkeerde beweging, wat een tijd gaat er mee verloren. Tijd die ik had kunnen besteden aan het luisteren van het nieuwe album van Hood. Maar hier, op de tafel is het stil. Stiekem is het ook best wel lekker, even stil en verder helemaal niks en niemand niet. Naast me staat zo’n apparaat waarmee ik zelf de stroomsterkte naar mijn knie, die geëlektrocuteerd wordt, kan bepalen. Net niet te veel zodat het nog fijn voelt, en genoeg om het goed te voelen. Eigenlijk precies als de volumeknop van de stereo. De onrust slaat ineens toe. Ik wil weg, ik moet Hood weer horen! Nog een kwartier te gaan. Ik probeer te bedenken waar Hood me aan doet denken, en kan eigenlijk niets vinden. Hood is Hood… Soms zitten ze als een stel engeltjes met harpjes en viooltjes vanaf hun wolkje zoete akkoordjes te pingelen, met die wat lijzige stem van Chris Adams als zacht roterend middelpunt. Dat is misschien wel een verschil met vorig werk, meer echte instrumenten, minder electronica. Neem nu “The Lost You”, met een hoog doorlopende baslijn en complex gitaarwerk, tikkende percussie en reverbfuzz. Het is wel aangevuld met sampletjes, maar voornamelijk ‘echt’ instrumentaal werk. Wonderschone melodielijntjes genoeg, het is alleen zo complex dat je er vaak naar dient te luisteren voor je het kunt volgen. Met Outside Closer laat Hood je verdwaasd achter met wat ze in je hoofd teweeg hebben gebracht. Een luide piep geeft aan dat het apparaat het genoeg vindt. Ik mag weg, op naar Hood!


mij=Domino / Munich

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven