Ja hoor, daar izzie weer! Steve Albini. Onze File Under huisproducerd. Deze keer heeft hij zich lekker uitgeleefd met de heren van High On Fire. Geen kale indiezut, geen intelligente post-rock deze keer. Niets van dat al. Deze keer tapt Albini uit het metalvaatje. En hoe. High On Fire stond al langer bekende als het niet maakbare kind van Motorhead‘s Lemmy en Slayers Kerry King. Laat je fantasie even niet de vrije loop gaan na deze zin, want van het beeld op je netvlies zul je niet slapen vannacht. Anyway, aan het geluid van High On Fire is op Blessed Black Wings geen reet veranderd, maar het is wel geperfectioneerd. Aan de hand van Albini stort dit trio een massief blok lompe riffs over je uit. Het ligt aan het hoofd van de destructieve eenheid Matt Pike hoe snel er geheid wordt. Deze zanger gitarist kent geen genade voor je oren en brult zich schor over zijn eigen soms logge en soms vurig snelle riffs. Met nieuw in de gelederen ex-Melvin basmonster Joe Preston op de plaats van George Rice is High On Fire er eigenlijk niets slechter geworden. Misschien zelfs wel leuker. Voor zover er sprake kan zijn van leuk bij een destructieve eenheid als dit. Met achter op de bak ook nog potten- en pannenmoordenaar Des Kensel die je oren negen nummers lang geselt. Met hier en daar zelfs een tribalsausje. Ik wil niet weten wat’ie in zijn pannen kookt, maar het stinkt behoorlijk en smaakt naar meer.
mij=Relapse / Suburban