Het zijn die lome, slome zomeravonden waarop de liedjes van Karine Polwart het mooist klinken. De dag was eigenlijk te warm om te werken en de luchtvochtigheid maakte dat je al bij het opstaan een filmpje zweet op je rug voelde. Wanneer de straatverlichting net aan is gegaan, er in de verre verte sporadisch wat verkeer te horen is en je in de buiten in de avondlucht een beetje verkoeling probeert te vinden, werkt haar vierde CD, This Earthly Spell het best. Een glas koude witte wijn zou goed passen, het liefst met een ijsklontje. Voor puristen en wijnkenners een vloek, maar met dit weer mag het, en van puristen wil je geen last hebben. Zeker niet met dit weer. Net zomin als je je druk wilt maken over songteksten als ‘Wherever you are / You shall be my star / Flashing near or smouldering far’. Begeleid door meanderende gitaren en een ijle, op klassieke Engelse folk leunende stem, mag het. En voor puristen die alleen klassieke folkballades willen is nu geen plaats. Zeker niet met dit weer. Die puristen zouden meer te klagen hebben, want Karine Polwart mengt haar folk net zo gemakkelijk met country als met jazzy invloeden. Haar kristalheldere stem kan het wonderwel aan. Aan het eind van de CD is er plaats voor een bijna tien minuten durend verhaal over een middeleeuwse mysticus. Maar we hoeven ons er niet in te verdiepen en kunnen de stem van Karine Polwart als een verkwikkende avondbries ondergaan. Zeker met dit weer.
mij=Hegri Music / Munich