Anaïs Mitchell – Hymns For The Exiled

anais_mitchell-hymns_for_the_exiled.jpgVolgens mij moest het zo gegaan zijn. De Amerikaanse Anaïs Mitchell had haar pubertijd achter zich, maar twijfelde nog aan alles. Wat is goed, wat is slecht? Is alles zoals het lijkt te zijn? Verlegen was ze. Alleen. Ze bracht veel tijd thuis door voor de tv waar de wereld zich voor haar af speelde. Ze reageerde zich af op haar gitaar waar ze dan bij zong. Het liefst zat ze op de rand van hun terras. Toevallige voorbijgangers werden meteen betoverd. Wat een kracht. Voorbijgangers werden talrijker en waren er al snel niet mee toevallig. Tot ze ontdekt werd en ze Hymns For The Exiled mocht opnemen. Vier jaar later belandde de rerelease, het origineel kwam in 2004 uit, bij deze recensent die meteen betoverd werd. ‘Wat zou er van haar geworden zijn?’ vroeg ik me af. Ik ging zoeken op het internet. Ik zat er wel een beetje naast met zijn verhaal. In werkelijkheid was het haar tweede release en zwierf ze over de wereld. Toch blijf ik dat gevoel houden. De liedjes zijn zo kaal en puur dat ze klinken alsof ze die alleen voor zichzelf speelt. Eigenlijk mag de wereld ze niet horen. Ik wil applaudisseren, maar ik sta nog steeds als aan de grond genageld. Mijn handen willen niets, wel komen er tranen. Wat een schoonheid in deze ruwe wereld.


mij=Righteous Babe / Rough Trade

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven