Een band die er volgens mij nooit uit heeft gehaald wat erin zat is Soul Coughing. Twee prima albums, nog eentje waarop het heilige vuur ontbrak en plots was het over en sluiten. Dat zanger/gitarist Mike Doughty nadien het dichtst bij het Soul Coughing-werk bleef is logisch. Zijn herkenbare nasale zangstijl dwingt bijna tot een bepaald soort songs. Haughty Melodic uit 2005 klonk weliswaar een stuk organischer, maar liet evengoed invloeden uit hiphop, funk en jazz horen. Golden Delicious gaat op dezelfde voet verder. “Fort Hood” klinkt nog wat… ehm… normaal voor Doughty, maar alras klinkt het als vanouds, met fraai opgebouwde liedjes met hoekige refreinen die het een eigen smoel geven. De variatie is wel groter dan op Haughty Melodic. Dat was een album om zich te positioneren als solo-artiest, op dit album staan songs als “Put It Down” en “More Bacon Than The Pan Can Handle” die door gebruik van elektronica en samples ook prima op een Soul Coughing-album hadden gepast. Daarmee is het niet noodzakelijkerwijs een beter album geworden dan Haughty Melodic, maar wel anders. Tegelijkertijd is ook dit een album dat op het eerste gezicht niet zo lijkt te verrassen, maar je later alsnog bij de kladden grijpt. Daarmee is het een typisch Doughty-album, dus mij hoor je niet klagen.
mij=ATO Records / import