First things first. If You Don’t Have Time To Cook, You Don’t Have Time To Live, de titel van de debuutplaat van Lasse Passage is briljant en zou zo bij ons in het groot op de muur kunnen in de keuken. Dan nu de muziek van deze Noor. Het begin en het einde van zijn album staan in schril contrast met elkaar. De eerste zin die deze Noorse troubadour zingt is ‘And I have seen things that made me blind’, terwijl de plaat eindigt met vrolijk tjirpende vogels op een ontluikende lentemorgen. In de liedjes die tussen dat begin en einde staan lijkt de Noor een beetje te twijfelen over welke kant hij op wil. En ik snap die twijfel wel. Als je zoals Lasse Passage Nøsted je conservatorium gillend verlaten hebt en vervolgens in twee jaar de hele wereld rond getrokken hebt, gewapend met je gitaar, dan pik je overal wat op en noem je liedjes “New York” en “Belize”. Het resulteert in verschillende sferen op If You Don’t Have… waarvan ik zelf zijn broze akoestische kant prefereer boven de liedjes waarin hij wat meer de laidback dude uithangt zoals “What Have I Done”. Ook het zwaarmoedige karakter van een liedje als “Songs For Paria”, waarin een vleugel een belangrijke rol speelt, vind ik niet Nøsted’s sterkste kant. Nee, wat mij betreft focust Lasse Passage op zijn broze kant waarin zijn akoestische gitaar een hoofdrol speelt.
Lasse Passage speelt vrijdag nog tijdens een editie van Live In Your Living Room in Rotterdam
mij=LP
Het is toch mooi dat zo’n muzikant Nederland kiest om vanuit te opereren? Had wat mij betreft veel meer aandacht voor moeten zijn!