Het is een lieve jongen en dat is ie. Zo zou je Andrew Collberg eenvoudig kunnen omschrijven. Zijn folkpop mag dan wereldschokkend noch origineel zijn, Collbergs goedgemutste attitude maakt On The Wreath toch tot een aangenaam kabbelend album. “Clouds Of All Your Rain” zet, ondanks de titel, de toon met zonnige akoestische gitaarakkoorden en tinkelend toetsenwerk. Het is softpop uit het boekje. De Zweed Collberg mag dan in Arizona resideren, dat wellicht de lichte country-touch verklaart, hij doet toch vooral denken aan fluwelen Britse softpoppers als Obi. En dan heb ik het nog niet over het overduidelijk aan The Beatles refererende “Plastic Bows”. ‘Won’t you come out and play?’ Een opvallendere en aanmerkelijk zeldzamere invloed is Eels. De melancholie van Mr. E is terug te vinden in de instrumentale begeleiding van “Clementine”. Let op dat prachtige outro waar een steel guitar zachtjes huilt. ‘And you’re breaking my heart every step of the way’. Het zijn dat soort rustigere momenten die het best werken en het hardst aankomen. Voor de wat meer ritmisch georiënteerde nummers als “Bare Back Bones”, is Collbergs stem toch wat te iel. Al verrast hij nog wel met “Garbage Day”, waar hij door wat galm ineens totaal anders klinkt en in de buurt van Badly Drawn Boy belandt, nog zo’n ambachtelijke songschrijver. Dat muziek niet vernieuwend hoeft te zijn wordt nog een laatste maal bewezen in afsluiter “Make It Right”. Het akkoordenschema klinkt absurd vertrouwd, ik meen het bijvoorbeeld bij Phil Cody te hebben gehoord, maar wat doet het er toe als je er zulke fijne dingen mee doet.
mij=Le Pop Music / Rough Trade