21 Eyes Of Ruby – Conquer The World pt. 5

Ik ging er vanuit dat de pt. 5 uit de titel een geintje was, maar nee, de delen 1 tot en met 4 bestaan wel degelijk. En dan toch nooit gehoord hebben van de Nederlandse rockband 21 Eyes Of Ruby, ik schaam me diep. Dit Nederlandse trio kan namelijk stevig rocken op een manier die veel rockliefhebbers, van proggers tot zelfs nu-metalliefhebbers, moet kunnen aanspreken. Ze weten daarbij echter de valkuil van makkelijke formulerock te omzeilen met enerzijds composities die het refrein-couplet-refrein ontstijgen en met anderzijds effectieve details, zoals het steeds terugkerende Arabisch aandoende gitaarloopje in “The Fountain, The Fight & The Flood”. Eigenlijk is bij elk nummer de compositie goed opgebouwd, steeds weer heel verschillend en tegelijkertijd absoluut een eenheid. “Break The Chains” is bijna stonerrock, terwijl op andere momenten de opbouw bijna proggy is – “Boy In The Attic (Alfredo´s Song)”, compleet met spoken word – of iets om de hoek komt dat bijna als The Mars Volta klinkt (“She Smiles Like A Machine Gun”). Ook niet onbelangrijk: ze zijn niet bezweken voor de verleiding om er continu een ritmegitaar achter te gooien, waardoor dit materiaal ook live prima uit te voeren is. Kunnen we bij deze afspreken dat we de denigrerende beschrijving ‘on-Nederlands goed’ voortaan achterwege laten? Want ook 21 Eyes Of Ruby is gewoon goed, Nederlands en wel. Conquer The World pt. 5 is een veelzijdige en spannende rockplaat geworden en er is geen enkele reden om daar bescheiden over te doen.

mij=Dying Giraffe / V2