Gabriel Rios – The Dangerous Return

Gabriel Rios - The Dangerous ReturnOp de een of andere manier leek Gabriel Rios me geen artiest die zou afwijken van zijn succesvol geplaveide wegen. Waarom ik dat vooroordeel had weet ik eigenlijk niet. Stiekem is dat best beschamend. Misschien kwam het wel doordat zijn enige hit “Broad Daylight” me ondertussen de neus uitkomt. Op The Dangerous Return logenstraft Rios gelukkig al mijn vooroordelen. New York, zijn nieuwe uitvalsbasis, heeft hem geïnspireerd om dat patat bakkende latin juk van zich af te gooien en het te proberen met een ander – ondanks dat de line-up simpel is – avontuurlijker geluid. Hierbij neemt de piano van Jef Neve een belangrijke plek in. Veel van de songs van The Dangerous Return (waaronder de prettige single “Dauphine”) zijn hierop gebouwd. Maar de invloed van zijn andere partner in crime, drummer/percussionist Kobe Proesmans, moet ook niet onderschat worden. Zij zijn samen de basis voor een andere, door mij onverwachte klank. Een liedje als “Tidal Wave” had bijvoorbeeld zo uit de koker kunnen komen van onze eigen Nits. Rios is niet bang om een tikje ambitieus over te komen, en dat lef betaalt zich uit in mooie songs. Zo tovert hij halverwege de dus vooral pianogeoriënteerde cd het fraaie “Old Shoes” uit de hoge hoed waarop alleen Rios en zijn akoestische gitaar te horen zijn. Rios slaagt er met korte wendingen in dat je als luisteraar steeds weer verrast wordt. Zo stap je van het bijna malle “Orion” ineens de nachtclubsferen in met het afsluitende “Diamond”, met alleen Rios en Neve. Het is een sterk einde van een album dat Rios wellicht niet hetzelfde succes zal brengen als Ghostboy deed in 2004, maar wel veel boeiender luistervoer.


mij=PIAS

2 reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven