Queens Of The Stone Age – Queens Of The Stone Age

Ik breek me er nu al een paar weken het hoofd over. Vond ik de debuut-cd van Queens Of The Stone Age nu een goede plaat toen ‘ie uitgebracht werd of niet. Wat ik me meen te herinneren is dat ik het album ter kennisgeving aannam en veel liever de magistrale cd’s van Kyuss (toen al een jaar of drie opgedoekt) draaide. Het zou me niet eens verbazen dat ik gedacht heb dat het nooit wat zou worden met Queens Of The Stone Age. Wie zat er nou te wachten op een gestripte versie van Kyuss met een veel mindere zanger dan John Garcia? Niemand toch. Ik zat er mooi naast, want dik tien jaar later is Josh Hommes bandje een van de grootste rockbands. En als Homme aankondigt drie gigs in kleinere zaaltjes te doen dan verkopen die in minder dan een vloek en een zucht uit. Het zal me benieuwen hoe de mensen die concerten gaan ervaren. Als ik het goed begrepen heb, speelt Queens Of The Stone Age namelijk tijdens deze concerten bijna integraal hun debuut-cd uit 1998. Als een soort van hommage. Een beetje vreemd vind ik dat wel voor iemand die liever niet aan reünies doet. Ik had zelf liever gezien dat Homme met zijn oude maten van Kyuss (die een reünietournee doen) het podium opgeklommen was om nog eens “Gardenia” of andere klassiekers te laten dampen. Aan de andere kant is het ook wel koel dat Homme zijn oudere materiaal ( dat al jaren niet meer te koop is) weer onder de aandacht van zijn fans wil brengen. Want in retrospectief zijn songs als “Regular John” en “If Only” toch al wel heerlijke krakers die een duidelijke voorbode zijn van de catchy sound die Queens Of The Stone Age nu heeft.

mij=Records Records / Domino / Munich