Longshanks – The Return of Longshanks

Longshanks - The Return of LongshanksIk ben de afgelopen twee jaar al enige malen zwaar teleurgesteld in een release van een ‘grote’ artiest; er staan al snel een stuk of tien cd’s in de kast die nauwelijks gedraaid worden. Maar wat blijkt? Een in eigen beheer uitgebracht plaatje van een Nederlandse hobbyband vindt met regelmaat de weg naar mijn cd-speler en digi-dingetje. Hoe kan dat nou weer? Het antwoord is simpel: omdat onafhankelijke artiesten dingen durven te doen die gevestigde namen niet snel meer zullen ondernemen. Zoals creatief nadenken. Want wat maakt muziek spannend? Of – om het woord toch maar te gebruiken – vernieuwend? Voor mij is dat al snel de combinatie van genres die je niet snel met elkaar zou associëren, en dan uitgevoerd zonder al te veel zorgen of de fans of de platenmaatschappij er wel blij mee zijn. Nederlandse studioband Longshanks doet dat uitstekend op The Return of Longshanks. Deze eerste volwaardige cd na een reeks van losse releases bevat een bijzondere mix van symfonische rock en folk, zoals ik dat eigenlijk alleen nog maar kende van Gentle Giant in de beginperiode. Bovendien trappen ze nergens in die enorme valkuil om maar zo goed mogelijk te lijken op ‘een grote naam’; Longshanks durft zichzelf te zijn. Dat uit zich in niet voor de hand liggende arrangementen (waaronder bijvoorbeeld het gebruik van een straatorgel), en een productie die lekker ‘ruw’ en ‘niet af’ klinkt. Dat hoor je in het doorgaans kapotgepoetste symfo-genre nog maar zelden. Niet dat de plaat slecht klinkt, integendeel. Door de scherpe randjes niet virtuoos weg te poetsen blijft er een frisse eigenzinnigheid over die heerlijk wegluistert, en waar elk detail de ruimte krijgt om vrijuit te ademen. Hierdoor staat de plaat vol met mooie momenten: opener “The Web of Life” bijvoorbeeld, dat meteen alle registers open trekt, of het sfeervolle “In Dreams”. De absolute klapper is wat mij betreft het spannend gearrangeerde en uitgevoerde “In the Desert”. Ook chaotische complexiteit wordt niet geschuwd, zoals “Leave me Alone” laat horen. Als tenslotte in “I love the Road” ook nog eens kundig Tolkien wordt geciteerd is de puzzel compleet: The Return of Longshanks is een episch avontuur, groots in zijn onbekendheid.


mij=Eigen Beheer

4 reacties

Laat een antwoord achter aan Anoniem Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven