Kent u het dansje dat Molly Ringwald in The Breakfast Club doet? Misschien wel de beroemdste scène in de eighties-klassieker van John Hughes. Deze houten klaas heeft het niet getest, maar volgens mij kun je die move op Music Sounds Better With You een plaat lang doen. De Zweedse Acid House Kings doen geen covers van dance-classics, maar superopgewekte drie minuten-popliedjes. Situeer ze in de hoek van Allo Darlin’, Camera Obscura en The Essex Green, en u kunt raden welke Schotse band hier grote invloed had. En zoals het goede Zweden betaamt zijn de nummers ambachtelijk gebakken; consequent is het refrein bijvoorbeeld raak, en, zo ga je vermoeden, bewust beter dan het couplet. Een jongen en meisje wisselen elkaar af op vocalen, waarbij het bekakte zangeresje (The Carpenters!) voor mij op punten wint. “Would You Say Stop?” bijvoorbeeld, dat begint met een fluitsolo en dan doordendert (met klepperende castagnetten!) naar een uitgelaten refrein. Ja, een beetje Roze Zaterdag is het wel hoor. Al heeft het voorzichtig rockende “Under Water” nog wat weg van The Raveonettes. Ministars-shoegaze! Eigenlijk zeggen titel en refrein van “(I’m In) A Chorusline” alles. Jippie, ik mag het refreintje zingen vanavond! (Is mijn vrije vertaling.) Moet ik nog zeggen dat er een liedje opstaat dat “I Just Called To Say Jag Älskar Dig” heet. Van alle fout-perfecte popliedjes is afsluiter “Heaven Knows I Miss Him Now” misschien wel het beste. Een schaamteloos gejatte intro-riedel, recht uit het oeuvre van ABBA, een refrein vol uitgelaten belletjes, en een briljant middle eight waar die referentie naar Stardust toch nog even voorbijkomt. Zo oppervlakkig als wat, maar ja, je wordt er stiekem toch gelukkig van.
mij=Labrador / Sonic
4 reacties