Iceland Airwaves 2011 – Zondag en Napret

Zondag, rustdag en tevens laatste Airwaves-dag is aangebroken. Ik zit in boekhandel Eymundsson te genieten van de werkelijk verbluffende cappuccino en een overheerlijke kokoskoek. Plannen worden bedacht, overwogen, en afgekeurd. Zondag is de twijfeldag van dit o zo fijne festival: ga ik door, ga ik niet door, ga ik überhaupt slapen? Vorige keer viel de keuze op doorgaan. Resultaat: slechts een uurtje de ogen dicht, een lange wandeling in de vrieskou en opperste gaarheid. Dit keer beloof ik mezelf het anders te doen, maar dat betekent bandjes missen. Pijnlijke keuzes!

Uiteindelijk wordt het kiezen voor me beslecht in de vorm van een uitermate dodelijk (maar extreem lekker) stukje cheesecake na het afsluitende gezamenlijke avondmaal, om te vieren dat de festivalgangers die met mij hier zijn (en ikzelf natuurlijk) het weer overleefd hebben, en het ook nog eens erg gezellig hebben gehad. Hierna is het koffie doen in een klein maar supergezellig koffiehuisje genaamd Babalú op de weg naar de Hallgrímskirkja.

mij=Door: Andrew. Foto's: Dennis
Koffie goed, zoetigheden nog beter. Achteraf lees ik op het internet dat de koffie daar niets is (aldus een bekende reisgidsenschrijver) maar de locatie wel super cute. Zelfs hipster-cute, whatever that may be. Anyway, ik spreek tegen: de koffie is prima te doen, alleen zijn twee dubbele macchiatos toch niet voldoende om me uit de overheerlijke roes van fijn nagenieten te wrikken.

De altijd parate Dennis is al wel reeds afgereisd naar de uitverkoren venue: Gaukur á Stöng. Vanavond wat hardere bandjes, en ik bevind me in de spagaat tussen in de heerlijke roes en de lust naar gitaargeweld, voornamelijk door het missen van We Made God, wat een fijn voorbeeld is van het heftigere werk.

Toch maak ik de keuze ten gunste van een paar uurtjes slaap, indachtig dat de afzwaai-maandag best eens een lange dag kan zijn. Dit blijkt maar al te waar, met technische vliegtuigdingen, bagage die via vreemde en wonderbaarlijke wegen aankomt ettelijke tientallen minuten nadat alle andere mensen weg waren, tja, dat maakt zeker de dag lang. Om vier uur opstaan is dan ook niets voor mij, ook al heb ik een paar uurtjes slaap.

Terugkijkend moet ik wel hard nadenken hoe ik mn gewoonte om een topper- en een flopper-award af te geven dit keer ga invullen. Voor mij persoonlijk was de topper het meemaken van het IJslands Symfonie Orkest onder leiding van Daníel Bjarnason, en daarnaast waren er geen floppers, behalve misschien dat ik weer moest vertrekken. Iceland Airwaves is een leuk festival, en IJsland is een verslavende locatie. Volgend jaar staat deze weer op de agenda!