Ik vraag het me af. Als ik multimiljonair was geworden in de muziek en een luizenleventje zou leiden met mijn vrouw, kids en me zelfs tig nannys kon veroorloven, zou ik dan nog weer de moeite een album te maken om vervolgens weer op tournee te gaan? Helemaal in het huidige muziekklimaat waarin ze zelfs dreigen te stoppen met het uitbrengen van cd’s zou ik me wel drie keer bedenken. Beetje jammen in mijn privéstudio met mijn bandmaten, dat zou ik nog wel doen, maar die hele hazzle weer ondergaan? Echt niet. Mooie jongen Gavin Rossdale dacht daar blijkbaar heel anders over en komt na jaren van stilte (en pijnlijk mislukken van nieuw opgestarte projecten als Institute) toch weer op de proppen met een nieuwe Bush-plaat. En weet je wat? The Sea Of Memories valt niet eens tegen. Althans, als je deze vergelijkt met de albums die Bush tot en met 2001 uitbracht. Velen vonden dat al helemaal niets, ik had wel een zwak voor ze en alle cd’s inclusief de remix-cd staan hier in de kast. De manier waarop Rossdale en zijn nieuwe band op The Sea Of Memories klinken verschilt weinig van voorheen. Dat komt vooral ook doordat de sleet nog lang niet op de stem van Rossdale lijkt te zitten Gelijk in openingsnummer “The Mirror Of The Signs” is het een feest van herkenning. Bijna alsof het gewoon weer 1996 is. Ook songs als de single “The Sound Of Winter”, “She’s A Stallion” en “Red Light” zijn van die typisch Bush-songs, waarbij “She’s A Stallion” er echt uitspringt. Wat minder vind ik de ballads, terwijl Bush daar in de vorige incarnatie toch ook wel wat behoorlijke exemplaren van afgeleverd heeft.
mij=V2
2 reacties