Hoe meer ik in de loop der jaren hoorde van James LaBrie, hoe meer ik het idee kreeg dat hij alleen met het Dream Theater-materiaal overweg kon, vooral omdat de covers uit het Portnoy-tijdperk vocaal niet al te best zijn. Wat ik even gemist had, is dat Labrie van 1995 tot 2002 heeft gekampt met de naweeën van een voedselvergiftiging(!). Zoals alle Dream Theaterleden brengt hij ook ander werk uit. Met producer/muzikant Matt Guillory brengt hij al heel wat jaren albums uit, eerst onder de naam MullMuzzler, tegenwoordig onder de naam James LaBrie. Met vrijwel dezelfde band als de vorige keer, dus naast LaBrie en Guillory weer drummer Peter Wildoer – die ook verantwoordelijk is voor de grunts op het album -, gitarist Marco Sfogli en bassist Ray Riendeau. Een vergelijking met Dream Theater is en blijft onvermijdelijk. Zeker als je constateert dat het toch weer een simpeler variant van Dream Theater is. Proggy metal, maar zonder lang uitgesponnen instrumentale hoogstandjes, allemaal vrij simpele rockers, waarvan er maar eentje (net) de vijf minuten overschrijdt en – ook zeer vergelijkbaar met Dream Theater – soms lelijk overheersende toetsenpartijen. De band is nog het best als Dream Theater wordt uitgebannen in de rechttoe-rechtaan rockers als “I Got You” en “I Will Not Break”, met hakkende gitaren en makkelijk in het gehoor liggende refreinen. Wat wel op het hele album indrukwekkend is, is het drumwerk van Wildoer. Maar het wordt uitgebracht onder de naam James LaBrie, en juist die verkent wederom helemaal geen nieuwe paden. Het album is maar een paar maanden eerder uitgebracht dan de nieuwe Dream Theater, terwijl DT in november ook nog een ongetwijfeld dure livebox uitbrengt. In de praktijk zullen veel mensen een keuze maken tussen LaBrie’s solo-album en de albums van Dream Theater. Voor mij is dat eerlijk gezegd amper een keuze. “Impermanent Resonance” is best leuk, maar niet meer dan dat.
mij=InsideOut
@Prikkie. Ik ben bang dat je door de vele releases John Myungs side-projecten zoals Platypus en The Jelly Jam, met oa Ty Tabor, Rod Morgenstein en Derek Sherinian hebt gemist. Voor jou een een tip.
Eddy: dat zinnetje was er ten onrechte in blijven staan. Ik heb The Jelly Jam nota bene zelf… Dank voor de correctie!
Persoonlijk vind ik When pus come to shove van Platypus beter.
Ik vond de bijdrage van James Labrie bij Ayreon zeer goed bij zijn stem passen. Ook zijn Mullmuzler vind ik soms beter bij zijn stem passen dan het materiaal van Dream Theater.
@Prikkie. Ik ben bang dat je door de vele releases John Myungs side-projecten zoals Platypus en The Jelly Jam, met oa Ty Tabor, Rod Morgenstein en Derek Sherinian hebt gemist. Voor jou een een tip.
Eddy: dat zinnetje was er ten onrechte in blijven staan. Ik heb The Jelly Jam nota bene zelf… Dank voor de correctie!
Persoonlijk vind ik When pus come to shove van Platypus beter.
Ik vond de bijdrage van James Labrie bij Ayreon zeer goed bij zijn stem passen. Ook zijn Mullmuzler vind ik soms beter bij zijn stem passen dan het materiaal van Dream Theater.
Z’n vocalen op de 1e Frameshift vind ik ook zeker niet onaangenaam.