Bardo Pond – Peace On Venus

Bardo Pond - Peace On VenusTwintig jaar geleden zeiden we in Eindhoven dat Bardo Pond uit Philadelphia de perfecte kruising was tussen Bettie Serveert en Alabama Kids. Het Amerikaanse Bardo Pond was en is een psychedelische noiserockband met twee handelskenmerken: de fluit en de feedback. Een beetje zoals Loop of My Bloody Valentine, en je krijgt de fluit erbij cadeau. Peace On Venus is officieel het negende album van John Gibbons, Michael Gibbons, Isobel Sollenberger, Clint Takeda en Jason Kourkonis. En eigenlijk is er in twee decennia niet zoveel veranderd. Ja, de gitaarpartijen zijn nog dikker en vuiger geworden, het aantal effectpedalen is van Neil Young-achtige proporties en de schier onmogelijke ruis is nog sterker aanwezig. Alsof Lee Ranaldo en Thurston Moore een Pink Floyd-cover optrekken uit feedback, delay en distortion. Voeg de engelenzang van Isobel toe en wat verdwaalde maar loepzuivere flierefluitklanken, en je bent los van deze aarde. Bardo Pond is er niet conventioneler op geworden. Met name de song “Fir” vergt een uithoudingsvermogen van de luisteraar. Deze song is niet psychedelisch maar een gitzwarte lompe excercitie in moddervette gitaarlagen. De fijnproevers onder ons weten genoeg. Bardo Pond is keihard terug, zonder poespas en met de versterkers op twaalf.


mij=Fire

4 reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven