Bruce Springsteen deed disco. Het ging de hele wereld over, de live-opname van een concert in Australië waar hij “Stayin’ Alive” van The Bee Gees speelt. Maar de uitvoering is meer dan een geintje; in de handen van een vakman wordt zelfs een discokraker rock ‘n’ roll. De aangekondigde nieuwe plaat van Bill Callahan was net zo’n verrassing. Niet alleen omdat zijn vorige, Dream River, pas een paar maanden oud was, maar omdat hij een nieuw genre ging beoefenen: dub. De Dream River-nummers, maar dan in een dub-versie. Ontspannen ongein uit verloren studio-uurtjes? Nee, het klinkt allemaal niet als een geintje. Daarvoor is het vakmanschap van BIll Callahan te groot. Een slimmerik merkte op dat stilte op de laatste platen van Callahan zijn kracht was. En de trage, donkere bassen van dub passen ook nog ‘ns bij zijn diepdonkere stemgeluid. Ik ga niet zeggen dat ze een extra laag aan Dream River geven en ook niet dat Have Fun With God een bonus-disc bij de laatste had moeten zijn of dat het een nieuwe carrière-stap is. Sterker: het klinkt als een knipoog naar de tijden dat hij knip-en-plak-liedjes maakte die op cassette verspreid werden. Misschien is Have Fun With God een tussendoortje, maar dan wel een razend interessant tussendoortje.
mij=Drag City
4 reacties