Op hun Bandcamppagina omschrijft Giant Tiger Hooch zich als Amsterdams Rhythm & Bluesorkest en dat is de best denkbare omschrijving. Muzikaal is het swingend, met een bak blues en Americana waar je u tegen zegt, gebracht op een manier die vooral sfeer moet uitstralen. Dat is uitstekend gelukt. Vanaf opener “My Time” zit ik mee te swingen. Als er ook nog een mondharmonica opduikt ben ik helemaal verkocht. Tien songs van nog geen vier minuten elk, maar barstensvol sfeer – of het nou wel of niet is opgesierd met mondharmonica, vrouwelijke vocalen of handclaps. Het rammelt er steevast lekker vandoor, met weinig opsmuk in het geluid en tegelijkertijd stiekem precies strak genoeg. De vier heren (‘een kleine dikke indo, een kale dunne indo, een lange tatta en een Nairobinees’) nemen zichzelf niet te serieus. Dat weerhoudt ze er echter niet van om met 76 een serieus lekkere plaat af te leveren. Soms komt een track niet heel veel verder dan een riff, maar dan nog heeft het een Stray Cats-achtige charme. Afsluiter “Eli”, met slechts zang en gitaar, maakt dat je het album eigenlijk meteen wéér wilt opzetten. De komende tijd hebben ze een hele reeks optreden gepland staan. Doe er uw voordeel mee, het kan niet anders of live is dit nóg veel leuker.
mij=Cool Buzz
4 reacties