Trophy Scars – Holy Vacants

Trophy Scars - Holy VacantsTrophy Scars had met Holy Vacants eigenlijk een punt achter zijn carrière willen zetten. Het liep wat anders. De band kwam op een Bonnie & Clyde-achtige verhaallijn waarbij twee mensen op zoek gaan naar een levenselixer waarvan ze jonger worden en waarmee ze engelen kunnen doden. Dat was zo’n groot gegeven dat de band van Andy Farrell, Brian Ferrara, John Ferrara, Jerry Jones en Gray Reinhard wilde uitpakken met een gigantisch episch bluesrock-spektakel inclusief strijkers, blazers, orgels, koortjes en bulderzang. Dit is dus het vierde volwaardige album van de band uit New Jersey. En dat is me een oprechte luisterplaat geworden waar alles in zit. Amerikaanse brass-elementen, psychedelica, TexMex, maar ook theatrale Bowie-Brecht-achtige stukken hoor je terug bij deze band die een, op zich, vaag verhaal te vertellen heeft. De kracht ligt het dichtst in de buurt bij de blues. Althans, dat is het vertrekpunt, zoals de blues ook het uitgangspunt was van bands als The Birthday Party. Het kwartet jakkert en buldert maar al te graag over muren van hakkelende drums, triomfantelijke piano’s en zweverige Hammond-orgels en schreeuwerige vocalen heen. Marilyn Manson zou zomaar uit zijn creatieve impasse kunnen komen bij het beluisteren van dit finale-werk. Trophy Scars heeft met Holy Vacants net niet zijn hand overspeeld.


mij=Monotreme

4 reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven