De Brabanders van Voltage begonnen in 2011 als coverband en brachten al een EP uit met deels covers, deels eigen werk. Ze proberen maandelijks een nieuwe track uit te brengen als voorpret op een in 2015 te verschijnen debuutalbum. Ze hebben nu vast een 5-track EP met uitsluitend eigen nummers uitgebracht onder de passende titel The Story So Far. Ze houden zich bezig met bluesy hardrock en noemen AC/DC en Status Quo als voorbeelden. Je hoort echter ook duidelijk Amerikaanse voorbeelden, of misschien juist de band die Britse en Amerikananse invloeden zo goed vermengde, Thunder. Eén ding hebben die voorbeelden in elk geval gemeen: het gaat om de pret in de rock. Geen bozigheid, geen jachtigheid, gewoon ongecompliceerde maar goed uitgevoerde dikke pret. Openingtrack “Travelling Man” is bijvoorbeeld een boogie met een riff die je ook zo bij ZZ Top zou kunnen horen. Het swingt, en dat blijft het doen. Er zit een lekkere solo in en zanger/gitarist Dave Vermeulen heeft een stem met volume en een fijn rauw randje als hij dat wil. “Cruisin'” is een prima voorstomende rocker en het nummer “Motherfucker Jones” is een rustpuntje zonder in de obligate ballad te vervallen. De countryrockvibe is echt onweerstaanbaar. Bij de laatste twee tracks “Rooster” en “Money Train” laten ze hun voorliefde voor de shuffle horen. De solo in “Rooster” en het intro van “Money Train” klinken daardoor heel erg als Status Quo – Status Quo als in zijn beste dagen. Voltage heeft het muzikaal prima voor elkaar en is stiekem zo strak als de neten, maar meer nog dan dat slagen ze er in de ‘pret’ in pretrock ook in de studio vastgelegd te krijgen. Laat dat album maar komen, heren!
mij=Eigen beheer