A Place To Bury Strangers – Transfixiation

A Place To Bury Strangers - TransfixiationDe eerste klanken van opener “Supermaster” van deze nieuwe van A Place to Bury Strangers (APTBS) doen me meteen heel sterk denken aan een nooit echt doorgebroken band uit de vroege jaren tachtig, Modern English. De heren van APTBS dachten zeker ‘die zal iedereen inmiddels wel vergeten zijn’… nou mooi niet dus! Niet deze oude Blink! Als er dan ook nog halverwege het nummer een gitaarriff langskomt die rechtstreeks afkomstig lijkt van een obscuur b-kantje van Echo & the Bunnymen, weet ik het zeker: de sound van Transfixiation is niet alleen geïnspireerd door de duistere New Wave uit de jaren tachtig, het is gewoon keihard gekopieerd! De heren van APTBS raggen alleen zo hier en daar wel een behoorlijk stukje harder op hun gitaren dan de new wavers destijds. Ik zag APTBS ooit eens in Paradiso een geweldig hard, intens en bijzonder indrukwekkend concert geven, maar zo via de speakers thuis gebeurt er niet bijzonder veel. Transfixiation zorgt vooral voor een ‘herken de band’-raadspelletje… “Straight” klinkt als Joy Division, “Love High” had zo eens van Jesus & Mary Chain kunnen zijn, “What We Don’t See” begint als een nummer van My Bloody Valentine. Op zich klink dit nieuwe album echt prima, maar toch verdient het zeker geen originaliteitsprijs en dient hun muziek vooral heel hard en bij voorkeur live ingenomen te worden.


mij=Dead Oceans/Konkurrent

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven