Gisteren zapte ik langs het televisieprogramma ‘De Beste Singer-Songwriter Van Nederland”. In dit programma wordt gezocht naar, zoals de titel al zegt, ‘s lands beste singer-songwriter. In deze aflevering werd weer duidelijk dat je als singer-songwriter écht iets onderscheidends en boeiends te bieden moet hebben, wil je opvallen in het grote aanbod. Goede liedjes en een goede stem en presentatie doen wonderen. Mocht David Groeneweg mee hebben gedaan en ik in de jury hebben gezeten, dan betwijfel ik ten zeerste of ik hem door had laten gaan. Vanaf 2008 is Groeneweg frontman van de indierockband The Circumstances maar in 2013 gooit hij het roer om en besluit om een soloalbum te gaan maken onder de naam David And The Circumstances. Twee jaar later verschijnt zijn eerste solowerk, This Part Of Me, en hierop houdt Groeneweg het sober en puur. Met spaarzame begeleiding bezingt Groeneweg zijn overdenkingen. Zijn liedjes zijn best mooi maar het probleem is dat ze weinig onderscheidend van elkaar zijn. Dan helpt het ook niet mee dat Groenewegs stem wat vlakjes is. Daardoor trekt het album bijna ongemerkt aan me voorbij. Zelfs Tessa Douwstra van Orlando en Wooden Saints, die meezingt in “All Across The Sea”, verandert daar niets aan. Toch verdienen twee nummers wat mij betreft een eervolle vermelding. “The Wrong Road”, door het wat vollere geluid, en “Time Moves On” waarin Groenewegs prachtige akoestische gitaarspel leidend is. This Part Of Me is een album wat je aandachtig moet beluisteren om het tot je door te laten dringen, het liefst met een koptelefoon op en in het donker. Mijn aandacht heeft het echter niet het hele album lang kunnen vasthouden.
mij=Elevate