Joe Bonamassa werkt maar door. Onlangs verscheen Ooh Yea!: The Betty Davis Songbook waarop hij Mahalia Barnes bijstond, afgelopen maand stond hij vijf avonden in een uitverkocht Carré en er is alweer een nieuw live-album verschenen. (Daar tussendoor verkoopt ‘ie ook allerlei prullaria…., pardon, collectibles als bobbleheadpoppetjes en teenslippers, maar soit.) Alle credits aan Bonamassa, na An Acoustic Evening At The Vienna Opera House en de vier Tour de Force-platen heeft ‘ie er weer iets bijzonders van gemaakt. Muddy Wolf At Red Rocks was een eenmalig concert in Colorado, en de aftrap van een serie (jawel, een serie) tribute-concerten aan Bonamassa’s blueshelden. Elke keer zal hij ook met een andere band aantreden. Deze keer waren dat Anton Fig (drums), Michael Rhodes (bas), Reese Wynans (piano, Hammondorgel), Mike Henderson (harmonica), Kirk Fletcher (gitaar) en een blazerssectie, die een ode brachten aan twee uit Mississippi afkomstige Chicago Blues-vertolkers, Muddy Waters en Howlin’ Wolf. Bij Bonamassa ben ik altijd blij met cd-versies, want hoe goed de man ook is, ik vind ‘m de uitstraling van een pak melk hebben. En ik hèb al niet het geduld voor live-dvd’s. De cd-versie is rechtstreeks van de dvd-opnamen getrokken en je krijgt er daarom openings- en afsluitingscredits bij, maar die zijn fraai genoeg om niet na drie keer te vervelen. Daartussen een rij tracks die bekend werden door Muddy Waters (geen “Mannish Boy” of “Hoochie Coochie Man”, maar wel “Tiger In Your Tank” en “You Shook Me”) en Howlin’ Wolf (“Spoonful”, “Killing Floor”), in versies waarbij uiteraard de gitaar centraal staat, maar Bonamassa ook zijn collega’s de ruimte geeft. Ter verhoging van de sfeer worden beide sets voorafgegaan door gesproken woord van de bluesheld in kwestie. Er wordt afgesloten met een stel eigen songs van Bonamassa, zoals “Sloe Gin” en “The Ballad Of John Henry”. Wat Bonamassa in beeld naar mijn smaak tekort komt aan uitstraling heeft ‘ie op cd wel. Bonamassa speelt altijd al veel covers en het blijft een typische Bonamassa liveplaat, maar hij slaagt er toch weer in er iets bijzonders van te maken.
mij=Provogue/Mascot