Death And Vanilla – To Where The Wild Things Are…

Death And Vanilla - To Where The WildNee, dit is niet de soundtrack die hoort bij het bekende kinderboek Max en de Maximonsters (oorspronkelijke titel Where The Wild Things Are). Nee, dit is ook geen promoalbum om mensen naar het Where The Wild Things Are Festival (in zwemparadijs De Eemhof of all places) te lokken. Niets daarvan, we hebben het hier over het derde album van Death And Vanilla, een hip trio uit Zweden. Hip en verantwoord is het zeker, want als je door de Britse kwaliteitskrant The Guardian recent nog tot “new band of the week” bent uitgeroepen doe je vast iets goeds. En goed is het zeker wel wat ze laten horen. Met een basis van niet al te opdringerige elektronica, traditionele instrumenten als xylofoon en orgel en melancholieke, dromerige zang (wie dacht er dat alleen Franse meisjes zuchtmeisjes genoemd mogen worden?) is To Where The Wild Things Are… een heerlijke luistertrip. Een beetje sixties, een beetje lounge, een beetje shoegaze, het is een beetje de sfeer die bands als Still Corners en Widowspeak weten neer te zetten. En daar is niets mis mee. Hoofdtelefoon op en lekker met ze mee zweven, ik zet ‘m nog een keertje op!


mij=Fire

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven