Ah, een Mascotrelease, een fijn bluesplaatje! Think again. Mascot brengt ook Black Label Society en Volbeat uit, en in die hoek van de Mascot-catalogus hoort Stoneghost. Compromisloze vette metal. Vier Londenaren die in 2007 al begonnen als Snakebite en op festivals als Bloodstock en Wacken Open Air stonden, maar die eigenlijk op het punt stonden het bijltje erbij neer te gooien. Maar ziedaar, ze wekten de interesse van Mascot en terwijl ze eindelijk aan hun debuut New Age Of Old Ways konden werken waren ze nog over een nieuwe naam aan het denken. Waar je bij de naam Snakebite toch eerder aan classic rock zou denken, heeft Stoneghost ook meer de uitstraling die past bij hun muziek: heavy grooverock met een randje hardcore en thrash. Luister voor dat laatste maar eens naar “The Sound Remains”. Jason Smith is de zanger van dienst, ook al moet je bij dat ‘zanger’ een kleine kanttekening maken: soms is het grunten, maar meestal valt het onder de categorie brulzang. Daarbij weet hij overigens meer variatie aan te brengen dan veel van zijn collega’s. Ik ben zo’n watje dat de thrashmetal en speedmetal nooit helemaal heeft begrepen en Stoneghost gaat wat mij betreft nèt niet over het randje waarbij ik het niet meer volg. “Raynardine” is daarvan wel een goed voorbeeld: het is reteheavy, met brulzang, hakken-tot-je-erbij-neervalt-riffs en dubbele bassdrums, maar er zit ook een – iets – rustiger stuk in zodat het niet van begin tot eind op topsnelheid gaat. Het navolgende “Sleeper” laat horen dat ze ook een dreigende sfeer kunnen neerzetten als het niet met alle knoppen op 11 gaat. Stoneghost is meer dan alleen snel en hard en is daarom in staat om een breder publiek aan te spreken, zoals dit watje van dienst. Stoneghost maakt de titel volledig waar.
mij=Mascot