C Duncan – Architect

C Duncan - ArchitectHet is elk jaar weer hetzelfde liedje. Zo halverwege december, wanneer de muzikale balans is opgemaakt en na veel wikken en wegen het jaarlijstje is gemaakt, zijn er altijd albums die al veel eerder verschenen zijn maar op de een of andere manier aan je aandacht ontsnapt zijn. Architect van de 25-jarige Schot C Duncan is zo’n album. Het verscheen al in de zomer maar ik hoor het nu pas. De albumtitel dekt de lading volledig. Duncan speelde alle instrumenten en zong alle zangpartijen zelf in en knutselde daarmee op zijn slaapkamer dit bijzondere album in elkaar. De hoes, een stukje plattegrond van Glasgow, schilderde hij ook zelf. Dromerige folkpop is het etiket wat je op deze huisvlijt zou kunnen plakken. Duncan is in staat om op zijn debuutalbum de meerstemmige melodieën van Fleet Foxes, de mysterie van Bon Iver en de fluisterzachte dromerigheid van Sufjan Stevens tot een geheel eigen stijl te smeden. Laag voor laag bouwt hij muziek en zang op tot mooie, intieme en dromerige liedjes. Dat hij de zoon is van twee klassiek geschoolde muzikanten is te horen, evenals dat zijn ouders hem altijd hebben aangemoedigd om in (kerk)koren te zingen. De songs ademen door de koortjes, die hij dus in zijn eentje vormt, vaak een sacrale sfeer. Soms gaan ze voor mijn gevoel nét iets te veel over the top maar daar staan genoeg goede songs tegenover zoals “Say”, “Architect”, “By” en “I’ll Be Gone By Winter”. Die laatste kun je moeiteloos aan je kerstplaylist toevoegen. Architect is een knap staaltje kunnen van deze doe-het-zelver. In mijn jaarlijst was het net niet gekomen, te veel concurrentie, maar het is wel een van de meest bijzondere en origineelste albums die ik dit jaar hoorde.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven