Het voelt en klinkt allemaal een beetje goedkoop en kitscherig. Net niet goed, overdreven gedaan, dan weer te gelikt, dan weer te rommelig. Een beetje als de Italiaanse cinema uit de jaren zeventig. Of als Duitse softporno. Maar ik vermoed zo langzamerhand dat het Duitse duo dat zich achter de naam Sospetto verschuilt, wel degelijk oprechte liefhebbers zijn van de soundtracks van matige films uit de jaren zeventig. Ze spelen het al drie platen lang na. Niet met originele orkesten en instrumenten, maar met synthesizers, de ene keer met goedkope analoge machines, dan weer met strakkere, hedendaagse. Om in stijl te blijven hebben ze de titels van hun album Quattro Specchi Opachi in vier talen op de hoes laten zetten. Naast de Italiaanse titel: Quatre Miroirs Aveugls, Four Blind Mirrors, Vier Blinde Spiegel (sic!). Sospetto betekent niet voor niets ‘verdacht, twijfelachtig’, denk ik dan maar. Overigens bestaat dit album uit vier EP’s die eerder zijn uitgebracht, elk met een prachtige hoes en muziek van wisselende kwaliteit en allemaal terug te brengen tot dezelfde ingrediënten: Schwarzes Licht, L’Exposition de Geneviève, Intrappolati nel harem di Satana en Devil’s Cops in Angel County. Van horror tot porno naar policiers, ongetwijfeld. Maar de films mag je er uiteraard zelf bij bedenken.
mij=Cineploit
File: Sospetto – Quattro Specchi Opachi
File Under: The Silver Age of Italian Cinema