Zaterdag gaan de Vierdaagsefeesten weer van start met de geweldige, pakkende, originele, en puur Hollandse slogan: ‘Party of the Year’. Een week vol festiviteiten in Nijmegen dus, georganiseerd rondom de (dit jaar honderdste!) Vierdaagse in Nijmegen. Formeel gaat de Vierdaagse pas van start op dinsdag als de wandelaars de eerste meters afleggen, maar uiteraard plakken we er wat extra feestdagen aan vast. Van 16 tot en met 22 juli is het Valkhofpark weer een prettig toevluchtsoord voor bezoekers met een verfijnde muzieksmaak. Het grootste deel van de stad wordt deze week overspoeld door optredens van foute B-artiesten, TROS-sterren, coverbands, en andersoortig plat vermaak, maar het Valkhof Festival biedt al vele jaren een goede reden om mijn stad niet schreeuwend te ontvluchten. Ik overdrijf graag. Als ik het goed heb is het zelfs de dertigste editie van het gratis toegankelijke festival, dat vroeger ook wel bekend stond onder de naam Valkhof Affaire of de-Affaire, maar inmiddels zijn we wel aan de nieuwe naam gewend. Muzikale fijnproevers komen hier dus aan hun trekken waarbij een breed scala aan genres aan bod komt. Hiphop en dance worden makkelijk afgewisseld met knoertharde rock en metal. De ene keer is het toegankelijk, een andere keer juist enorm experimenteel, en dat is nu ook juist de lol van het festival.
mij=Door: tBeest.
Als ik dat zo inschat is de opzet van het festival niet veel anders dan vorig jaar, met weer twee podia bovenin in het park: het hoofdpodium heet Arc en het tweede podium heet Boog. Daar staan zo’n beetje de normale (live)bands. Doordeweeks zijn er aan het eind van de middag en begin van de avond ook optredens bij de Entree. In de Kapel programmeert Extrapool op zaterdag en vrijdag experimentele acts, en zijn er de rest van de week (veelal) akoestische optredens tijdens de Red Shoe Sessions, Mudboot Sessions en Songs for the Darkest Night. Op zondag is daar ook het avondje The Void met avontuurlijke elektronica/beats en buitenaardse klanken. Het podium aan de Voerweg, onderaan het park richting de Waalbrug (80 jaar oud dit jaar trouwens), is deze week weer ingericht als Club Voerweg, met house, hiphop, rap, beats, dubstep, disco, en dance in het algemeen.
Niet alleen de sublieme programmeurs van poppodium Doornroosje zorgen voor dit verfijnde programma, er wordt ook veel samengewerkt met andere organisaties en samenscholingen, zoals Extrapool, Kant, Blauwdruk, MudBoot Sessions, Red Shoe Sessions, Songs for the Darkest Night, Give it Dub, Planet Rose, Brotherhood en platenzaak Waaghals. FortaRock zorgt ook dit jaar weer voor een aantal metal-acts op het festival (check de donderdag). Van maandag tot en met vrijdag is er in de Tuin van het festival het dagelijkse programma Wintertuin Live door Literair Productiehuis, met dé literaire talenten van dit moment.
Hieronder uitgelicht mijn tips voor de komende week, aangevuld met een korte hints naar de rest van het programma. Het officiële blokkenschema vind je op de site van het festival. Inluisteren kan via Spotify. Hier en daar verlaten we ook het park, want er is in de stad veel meer te beleven. Check het hele programma op de site van de Vierdaagsefeesten.
Oh ja. Had je de laatste twee jaar een speciaal pasje nodig om je drank/voedsel (contactloos) te betalen, dit jaar keert het festival weer terug naar de ouderwetsche muntjes. Dan weet je dat. En koop je bier daar. Het festival is gratis, maar kost wel geld.
Zaterdag
De zaterdag biedt al gelijk het nodige portie rockgeweld om je bier mee op te schuimen langs de kant. Het festival wordt fijn stonerrockend afgetrapt door de Belgisch/Nederlandse band Drive Like Maria, dat in 2012 op dezelfde plek stond, al heette dat podium toen anders. Sindsdien heb ik de band ook niet meer live gezien, maar het is een fijne band om mee te pakken. Dit jaar kwam er ook weer een nieuwe plaat uit. Nog wat opwindender is de ‘niet lullen maar spelen’ seventies protopunkrockmetal a la Sabbath/Motörhead/MC5 van het Amsterdamse Death Alley, altijd goed voor knoertvette riffs en gesmeerde gitaarsolo’s. Ook lekker: de sixties garage/punk/grungepop/rammelrock van together PANGEA uit Los Angeles, denk Fidlar, Ty Segall, Mikal Cronin, Wavves, The Black Lips. Droge discodance en psych met de Nederlandse producer Pascal Pinkert, oftewel Dollkraut, dat met z’n obscure seventies soundtracks ook wel wat doen denken aan het het fijne Forever Pavot dat hier vorig jaar stond. Het laatste album verwijst overigens naar Horst Schimanski uit de Duitse serie Tatort (wie kent dat (nog)?). Cool! Ik ben benieuwd. Ben je moe, neem een kop Coffey, zeiden we al op Lowlands 2012 toen hun zegetocht zo ongeveer begon, al bestaan ze al veel langer. Zanger David Achter de Molen van John Coffey kan goed bier vangen, zo leerden we Pinkpop, maar met hun opzwepende schreeuwpunk kan de band ook gewoon energiek een festival afsluiten, zo bewezen ze al op Oranjepop 2015. Nu is het Valkhof aan de beurt, één park verderop.
Verder deze avond nog de knutselsynthpop van Jo Goes Hunting, de lo-fi droompunk van Pega Monstro en de kampvuurfolk van Rev Trigger in de Tuin. Extrapool – hofleverancier van experimentele muziek op het festival – presenteert in de Kapel ‘Lichtzaal’, met drie artiesten die zich toeleggen op een licht soort geluid. Lekker vage geluidskunstenaars als je het mij vraagt. Vrijdagavond sluit Extrapool daar de deuren weer met donkere thema ‘Nachtportaal’. DJ Maarten W. & Lego Blockhead draaien verder indie- en rockplaatjes in de Tuin en op de Voerweg kun je vanavond dansen op House Classix. Buiten het park kun je verder nog naar Enge Buren (Waalpodium) of HEAVN (Stevenskerk), maar dat is al uitverkocht (want niet gratis). Allemaal niks? Je kunt ook nog naar Def Rhymz (Wintersoord) of de Party Animals (Plein ’44). Ha! Moet jij weten…
Zondag
Traditiegetrouw begint begint het festival op zondag al in de middag. Dit keer met een dikke publiekstrekker: The Common Linnets. Wie kent ze niet. Misschien een onverwachte en reeds gearriveerde act, maar zo heb je het park al wel vroeg op de dag vol. Op het festival stonden eerder ook publiekstrekkers als Kensington en Jett Rebel, dus het hoeft niet altijd verantwoord te zijn. Toch ga ik vooral vanmiddag voor het Belgische Flying Horseman met frontman Bert Dockx, die hier al eerder stond met psych-/jazzrock-act Dans Dans, en vorig jaar nog solo in de Kapel als Strand. Met deze band maakt hij post-folk/donkere blues. Melancholisch, sensueel, ingetogen, uitbundig. Niet te missen. Aan het begin van de avond lijkt Fai Baba me wel aardig, met hun grillige psychpop-achtige nummers, die me gek genoeg aan Pond doen denken, maar het festivalboekje noemt White Denim, Mac de Marco en Jonathan Wilson als referenties. Fai Baia is de band van de Zwitser Fabian Sigmund die nu in New York woont. Dan weet je dat. De band noemt op hun Facebook-pagina alleen Endless Boogie als andere band die ze goed vinden, en die band (ook uit New York) staat toevallig (of vooral niet toevallig) ook op het Valkhof. Ze hebben maar drie kwartier en zullen dus niet heel veel van hun lang uitgerekte nummers – je hebt ‘endless’ in je naam of niet – kunnen spelen. Denk stoner, southern rock, seventies, sterke riffs, gitaareffecten, Black Sabbath, MC5. Over New York gesproken, het Duitse en Duitstalige Die Nerven zou beïnvloed zijn door o.a. (jaren tachtig) New York hardcore punk en Ätzer 81. De muziek van het trio heeft ook wel wat weg The Ex bedacht ik me. Rammelend en eigenwijs schurend in je bilnaad. Aardige en nog best feestelijke afsluiter is The Budos Band, dat dansbare funk en soul combineert met seventies psych. Wellicht ook nog interessant deze avond is het avondje The Void in de Kapel, met elektronica, drones, noise, ambient, beats en meer diverse wereldse en buitenaardse klanken. Geluidskunstenaar Michel Banabila treedt daar op, die o.a. muziek maakt voor films en theatervoorstellingen en eerder heeft samengewerkt met o.a. Machinefabriek (samen met Dead Neanderthals in 2013 nog op het festival). De electronische soundscapes, drones en postrock van The Void* zelf zijn later op de avond te horen aldaar.
Het programma op zondag wordt verder aangevuld met acts als Los Blancos (uit Los Angeles, met blues, rock, soul), Lili Grace (electronische pop van twee Belgische zusjes), Loyle Carner (hiphop uit Londen), Mdou Moctar (wereldpsych/Touraeg uit Niger), en Con Brio (San Francisco, feestelijke relax-soul). Op de Voerweg is er hiphop van Joenis, Wivvamilie, Sadclaw, Donnie, Styn, sensatie van Noorderslag (naar horen zeggen) Sevn Alias en residents Brotherhood Squad die de avond daar afsluiten. In de Tuin draait Guus Christian en houdt daar ook een DisCollege over electronische dansmuziek. Daarna gaan alle stoelen aan de kant (hihi) voor de plaatjes van kollektief KANT. In de rest van de stad is er niet zo heel veel, ja DJ Smaakloos aan de Waalkade. Echt waar. En daar staan ook ergens De Sjonnies. Of ga lekker naar de Dutch Michael Jackson Tribute Band (Faberplein), Paul Elstak (Plein ’44) of The Originals & Waylon (Molenstraat). Echt leuk vind ik trouwens Power to the Pipo (deze week regelmatig op het Museumplein), of neem een kijkje bij Kamagurka (Festival op ‘t Eiland). Over Waylon gesproken, vriendin Ilse de Lange speelt ‘s avonds nog een keer in de Stevenskerk met The Common Linnets (uitverkocht). Om 22:30 is er vuurwerk, oftewel ‘Waal in Vlammen‘.
Maandag
De maandagavond is misschien wel de beste dag van het festival. Om 17:00 staat Nairobi Golf Kid al klaar bij de ingang. De band uit Enschede/Utrecht maakt gebruik van mooie gloedvolle melodieën en fonkelende gitaren op een bedje van exotische ritmes. Lekker. Die paar singeltjes van Klangstof, project van Koen van de Wardt (bassist van Moss), klinken bijzonder fijn en ik ben vooral benieuwd hoe “Hostage” live klinkt en wordt gebracht. Het nummer breekt zo prachtig open. De elektronische indiepop heeft de loomheid van Balthazar. En dat van de Wardt fan is van ene Thom Yorke kun je hier en daar ook wel horen. Less Win is een trio uit Kopenhagen, deel uitmakend daar van de ‘scene’ post-punk/noise bands als Iceage, Lower en Yung. Het vijfkoppige Pumarosa uit Londen maakt langer doordreinende kraut/electronica/psych, met sax! Hypnotiserende funk-dance. Benieuwd. Rats on Rafts uit eigen land is wel een zekerheidje met hun prima wave en postpunk uit de jaren tachtig naar nu vertaald. Protomartyr uit Detroit is een fijne afsluiter, eentje die nog wel ergens op een wensenlijstje stond. Waarom ook alweer? Omdat anderen dat zeggen. Maar ook vanwege een prima potje punk/garage/noise, categorie The Fall of Ought. En een wat onvaste zanger zo te horen, maar dat hoort dan zo hè.
Ook nog die avond: Juneville uit Nijmegen (Americana/pop). In de Tuin draait Baobab Utd plaatjes (reggea, afrobeats, latin) en Que Beleza zal om 21:00 daar optreden (Braziliaanse funk/fusion band). Club Voerweg staat vandaag in het teken van Blauwdruk. Thomas Elmore, Pablo Valentino en Alex Salvador draaien voornamelijk house. Geen zin in muziek? In de Kapel draaien vanavond korte films, oftewel Go Short. Buiten het park, aan de overkant van de Waal kun je nog naar André Manuel in het theater op het Festival op het Eiland waar later op de avond ook de Loco Loco Discoshow is. Verder in de stad: Navarone op Plein ’44 en Alex Vargas in de Stevenskerk (uitverkocht). Mocht je het echt niet meer weten dan kun je nog altijd naar De Grote Karaoke Show. Live. In Café van Ouds. Of Frank Boeijen (Museumplein) of Andre Hazes Junior (Faberplein). Pfff.
Dinsdag
Als je op tijd in de stad bent ga dan even kijken bij The Supersoakers uit het ‘nuchtere dorpje Oploo’. Die band maakt best leuke en sympathiek rommelige, fel en opgefokte garage(punk), denk Parquet Courts en Meatbodies. Ze wonnen de finale van Kaf en Koren dit jaar in Nijmegen, zowel de jury- als de publieksprijs. Een beetje scratchen, waar zie je dat nog. In elk geval bij het Franse Smokey Joe & The Kid, dat verdacht veel op hun landgenoten C2C lijkt. De samples worden vlot, funky, speels, en behendig aan elkaar geregen. Hiphop, electro, funk, rap. Dat werk. Los Pirañas is weer even wat anders, met Eblis Álvarez, frontman van Meridian Brothers. Het Colombiaanse trio maakt zoiets als experimentele tropicana psych. Zelf noemen ze het ‘tropical noise’ waarbij ze diverse stijlen door elkaar mikken in een vernieuwende mix. Eclectische moet je dan misschien zeggen. Dat klinkt leuk. Verder misschien ‘have the guts to go GUTS’, lekker gedateerde jaren zeventig funk en soul, met blazers en koper en zo. Met (stem)samples ook? Grappig. De Franse DJ/producer is hier met een live-band.
Wat staat er nog meer die dag? Je hebt bijvoorbeeld Madagaskar (pop/soul met Miriam Moczko en leden van o.a. Sue the Night, Projeckt Rakija en Nausica), die de dag opent bij de Entree, dan is er nog Seramic (electronische pop/soul uit Londen) en als afsluiter Oddisee & Good Compny (Funk/Hiphop uit de US of A). Best aardig die laatste, als hij er niet doorheen zou rappen. Smaken verschillen. In de Kapel kun je als goed alternatief naar Red Shoe Sessions, met o.a. (de Amsterdamse) Pitou (folk/pop/folk, integere liedjes), Kaurna Cronin (uit Australië, folk), Paula Tebbens uit Berlijn (singer-songwriter, blues, folk), en Echo Bloom (folk/pop van multi-instrumentalist Kyle Evans, uit New York). In de Tuin vanavond de Big Singles die alleen singeltjes draaien, maar live is er ook nog Überhaupt, een Nijmeegse Duitser die Nederlandstalige liedjes maakt. Hij noemt het zelf post-levenslied. En van dingen überhaupt. Dus. Op de Voerweg kun je gaan dubsteppen met Give It Dub, met Banganagangbangers (topnaam!), BeeVee (organisator van Give it Dub-feesten), P Money (een van de realste grime MC’s van het moment, al weet ik niet wat dat betekent), en Lucash (actief in de Nijmeegse bass-scene) als afsluiter. Buiten het park, in de Stevenskerk, speelt de Canadese singer-songwriter Frazey Ford (ook al uitverkocht), staat Robin Borneman in Lux, kun je naar Beans & Fatback (Festival op het Eiland), of je gaat lekker uit je dak bij de live mix-up-mash-masters van Memphis Maniacs (Plein ’44) Of je gaat gewoon naar 2Unlimited aan de Waalkade (Matrixx Live). Moet je zelf weten.
Woensdag
Tja, op woensdag springt er weinig uit. Misschien weer eens een goed potje hardrock met het Zweedse Dead Lord. Good old rock ‘n roll dus met Led Zeppelin-riffs en fijne (dubbele) gitaarsolo’s. Nog wat ingehouden op plaat, dus hopelijk kan dat een stuk vetter klinken live. Voor liefhebbers van Thin Lizzy een must. Ook ZooN vind ik interessant, al is het maar vanwege de ervaring van de bandleden. De band is het geesteskind van gitarist Ron van Herpen die we kennen als gitarist van (good old) Astrosoniq uit Oss, in april nog op Roadburn. Van Herpen was ook (live)gitarist in The Devil’s Blood. Gastvocalen zijn er ook van Farida Lemouchi, die ook in die band zat. Benieuwd of ze meekomt. Daarnaast in de band ook Niels Duffhues (lang geleden in The Gathering). ‘ZooN is melancholic, cathartic, fiery, dark and intense with a twist of 60’s psychedelica’, aldus Facebook. Darkblues noem ik het maar, en Americana. Invloeden zijn er van Nick Cave, Woven Hand en Mark Lanegan.
Verder weet ik het deze avond niet. Misschien de elektronische donkere sfeersynthpop van Bazart, in het Vlaams gezongen. Dikkere beats, licht donker. Glooiende melodieën en synths, waar de zang mooi omheen gevlochten zit. Misschien net wat te pretentieus? Of Formation dan, elektronische dance of discosynthpop? Wel dansbaar. Het voelt eigthies aan met een likje post-punk/new wave, maar misschien hoor ik spoken. De zang maakt het wat te gelikt misschien. Verder nog Ruben Schaap (singer-songwriter uit Nijmegen/Ede) en Jordi Repkes (ook al een kerel met een gitaar, maar hij klinkt niet onaardig) die optreden bij de Entree, om 17:00 en 18:15 respectievelijk. Lucius (New York) sluit de avond af trouwens, een opvallend rustig einde in de categorie pop/singer-songwriter met twee frontvrouwen. Vampire Weekend-achtige muziek aldus het programmaboekje, maar ik vrees voor luid geroezemoes zo op de late avond. Enfin. In de Kapel deze avond de MudBoot Sessions met Alex Alden (Anglo-Maltese singer-songwriter, studeert nu jazz in ons land), Marten Fisher uit Heemskerk (toegankelijke en licht elektronische pop of zoete soul, Coldplay was fan van het nummer “Boulevard”), en Jack and the Weatherman uit Haarlem (optimistische folk en pop, radiovriendelijk, The Lumineers, Nick Mulvey, iets in die geest). In de Tuin draaien Johnny Smoke + Jan-X (opgetrommeld door platenzaak Waaghals) plaatjes en is er een optreden van Janique en Niels, een duo met een jazzy-pop sound Of lichte kamerpop. Op de Voerweg is het de avond van COUTURE & Reza Athar invite Massimiliano Pagliara + Bufiman. Oftewel house. En disco.
Buiten het park, zo’n beetje onder de Waalbrug, is het fijn (als het niet te druk is dan) bij de Kaaij, waar om 19:30 Einfach Kurt optreedt. Kraak & Smaak start om 22:00 op Festival op ‘t Eiland, waarna de Rectum Raiders (met hun ‘epische feministic-glam-punk composities’, ook al eens op het Valkhof Festival te zien) de boel daar vast vrolijk afsluiten. My Baby staat vandaag in de Stevenskerk, uiteraard uitverkocht. Oh ja, het is roze woensdag. De stad kleurt roze. Ga lekker uit je dak bij Trafassi (Wintersoord), Abba Fever XL op het Museumplein, Dutch Queen Tribute op Plein ’44, of Mental Theo (Matrixx – Jupiler Stage). Maakt het uit. Niemand die je ziet.
Donderdag
De wandelaars beginnen aan de derde dag. Wij aan de zesde. Heeft u nog energie? Na de magere woensdag volgt de vette donderdag. Jambinai (20:00 uur, Arc-podium) is misschien de grote verrassing van het festival, maar niet direct een makkelijk bandje. De band uit Zuid-Korea dondert stijlen als jazz, noise, psych, en metal dwars door elkaar tot een soms chaotische mix. Geniaal of irritant? Het heeft wel iets weg van het maniakale (Noorse) Shining ook, gespeeld (ook) met traditionele instrumenten. Okay. Meer volvette en lastig te verteren bands met de bands die FortaRock heeft uitgezocht. Om 21:00 staat op het Boog-podium Intervals uit Toronto met hun technische progmetal. Eens kijken hoeveel mensen in het park blijven staan voor dit soort technisch gefreak en retelastige maatsoorten. Als je komt om te headbangen, wees gewaarschuwd, dat is moeilijk met dit soort bands. Je wilt zelfs dansen met deze dikke grooves, maar dat gaat niet. Je stapt mis. Nog meer van dit soort spierballenvertoon met het Amerikaanse Animals As Leaders dat naadloos aansluit op deze band op het andere podium. Intervals tourt als support van deze band, dus is het niet gek dat beide bands hier achter elkaar op het Valkhof staan geprogrammeerd. Deze Amerikaanse band heeft nog wat dikkere stuiterbassen en is nog meer in your face dan Intervals. Een van de absolute vaandeldragers van het djent-genre, technisch razendknap. Let maar eens op het onwaarschijnlijk vlugge vingerwerk op die zeven-/achtsnarige gitaren. Onnavolgbaar. Maar je moet er van houden, het is ook volstrekt nerveus wat de heren doen, maar als je mee kunt gaan in de flow heb je een volvette avond. Nou goed, dat dus. Als je op tijd bent vandaag kun je om 17:00 naar Cymbaline uit Nijmegen met op zich nog aardige pop met een (neo)pysch randje. Beetje Temples, beetje Jacco Gardner. Zonnige psychpop vind ik het. Hopen dat het weer ook zo is. En oh ja, Flamingods had ik ook nog wel op de reservelijst als aardige band, gemist op het Eindhoven Psych Lab laatst, dus nu in de herkansing. Oorspronkelijk zijn vier van de vijf leden jeugdvrienden uit Bahrein, maar de band werd pas gevormd met een vijfde bandmaat toen ze in Londen terecht kwamen. Samen maken ze een soort wereldmuziek-psychrock dat ergens refereert aan Goat en Tinariwen, met een bonte verzameling aan instrumenten uit heel de wereld. Op de plaat kan het me nog niet helemaal overtuigen, maar dat heb ik ook gehad met Goat. Laten we ze live beoordelen.
Verder in het Valkhofpark February Moon op het podium Entree aan het begin van de avond, winnaar van de Roos van Nijmegen, de popprijs van de stad. Denk: indiepop, post-rock, Scandinavisch, Daughter, London Grammar. De Zuid-Amerikaanse feestband Che Sudaka sluit trouwens de avond af met mestizo, rock, ska, feestpunk. De band bestaat uit Argentijnse en Colombiaanse muzikanten die elkaar leerden kennen in Barcelona. In de Kapel vanavond Songs for the Darkest Night, met Marinus G de Valk (luisterliedjes), Robin Borneman (folkrocktroubadour, hele aardige songs trouwens), Lea Kliphuis (country/pop) en de aardige Nijmeegse indieband Zamora, met een akoestische sessie. In de Tuin vanavond draait Peer van platenzaak Waaghals samen met Co (haha) plaatjes en is Nomadic Drive tussendoor nog live te zien en te horen met hun altrock/americana/grunge. Club Voerweg is omgebouwd voor de dance-avond van Planet Rose, met Comrade Winston, Albert van Abbe en Paula Temple. Wat is er buiten het park dan? Janne Schra bijvoorbeeld (Sint Jacobskapel) of feest mee met Kees van Hondt (plein ’44). Voor The Gospel Sessions in de Stevenskerk zijn zowaar nog kaartjes te koop. Of kwel jezelf met Vangrail & Xander De Buisonjé in de Molenstraat of – hou je vast – Jan Smit (Matrixx live aan de kade).
Vrijdag
We zijn er bijna. Mooi. De blaren staan op onze handen van het drinken. De wandelaars komen vanmiddag – al dan niet strompelend – binnen. Nog een keer naar het Valkhofpark dan. Omdat het kan. Donnerwetter stond er vorig jaar ook al, maar dat is niet erg. Doorrookte rock voor bij je glas whiskey, goed gerijpt en met een lekker vies randje. Denk Howlin’ Wolf, Captain Beefheart, Tom Waits en Frank Zappa. Met Wout Kemkens en Rocco Ostermann die ook in Shaking Godspeed spelen. De slepende afro-psych van Condor Gruppe uit Antwerpen lijkt me ook nog wel aardig met maar liefst zeven muzikanten. Het programmaboekje heeft het over ‘ingewikkelde ritmes, bezwerende zanglijnen en immer aflatende percussiestroom’. Mocht je de intocht hebben bekeken en in de stad rondhangen kun je om 17:00 uur prima gaan kijken bij The Biarritz Boys uit Nijmegen dat ik even typeer als fijne uptempo Tarantino-surf en wel wat weg heeft van The Bunny Bonanzas. Ook Storksky is niet echt een straf met hun stonerrock dat wel wat weg heeft van Drive Like Maria. Winnaar van ‘Nu of Nooit’ in Limburg en daardoor ook opener op Pinkpop dit jaar.
Verder vanavond nog de Canadese rockband The Sheepdogs met wat belegen southern rock of noem het americana/country of bluesrock uit de jaren zeventig. Thaïti is zoiets als tropische feestelijke dancepop of worldbeat, maar ik wordt er nog niet heel heet van. Black Bottle Riot is aaardige bluesrock voor bij je speciaalbiertje (ik hoop dat ze die weer verkopen trouwens). Zitakula uit Amsterdam zit vol met afrobeats, soul, funk swing, blazers en tropische vruchten. Kitty, Daisy & Lewis mogen afsluiten met hun vintage grammofoon-rockabilly. In de Kapel sluit Extrapool daar de deuren met Nachtportaal, met o.a. het Belgische Varkenshond (experimentele potten- en pannenmuziek), het Deense duo van Family Underground (elektronische soundscrapes/drones, klinkt niet gek) en M.A.O. (elektronische krautpunk met krassende pollepels en samples, of typeer het als Suuns door een shredder). In de Tuin draaien Daan & Luuk lekker door met afro, dub en psychedelica, onderbroken om 21:00 door Remove Before Flight uit Nijmegen met gewiekste doorsnee (blues)rock. Club Voerweg staat vanavond in het teken van Spectrum, met Admin (sample-based house), Al Kent (disco), en Davy Brandts (house, funk en disco).
In de Stevenskerk vanavond Fresku (nog kaarten te koop zo te zien), Lucky Fonz III is te vinden op het Festival op ‘t Eiland, net zoals Maison du Malheur en Green Hornet. Voor de rest is er niet veel soeps in stad. Of ik ken het niet. Maar dan hebben we er ook wel weer even genoeg van. Uitslapen. Lekker. Veel plezier!