Jahaa, vroeger, toen we nog met guldens betaalden, lang haar hadden en onze buiken niet hoefden te verstoppen in ruim vallende kleding, toen werd er nog eens muziek gemaakt. Ernaar luisteren was een daad van verzet, want dat deed je met je middengolfradio, afgestemd op piratenzenders Radio Caroline, Radio Veronica, Radio Noordzee of Radio London. Ad Bouman, aanvankelijk geluidstechnicus bij Veronica en later ook dj, stelde de 7cd-box A tribute to the pirate stations samen, met liedjes die tekenend waren voor de verschillende zenders. Tenminste, dat neem ik maar aan want de gloriejaren van de zeezenders heb ik (geboren in 1969, Veronica stopte als etherpiraat in 1974) niet meegemaakt. Ik begrijp uit diverse boeken en artikelen wel dat Bouman een fenomeen was, met een nogal afwijkende smaak (veel symfo- en jazzrock), een voorkeur voor jingles en een scherpe schaar waarmee hij edits maakte van lange nummers. Daarvan zijn er ook een flink aantal op deze box terecht gekomen, zoals het oorspronkelijk 19 minuten durende suite “What Love” van The Collections die nu krap drieënhalve minuut duurt. Bouman beklaagt zich in het voorwoord dat hij voor veel hits van toen geen toestemming kreeg om ze op deze box te zetten, of dat mastertapes niet meer beschikbaar waren. Eigenlijk not done, je zet als samensteller het resultaat weg als tweederangs. Terwijl er tussen de hits uit de periode 1964-74 (“Sexmachine” van James Brown, “It’s Not Unusual” van Tom Jones, ‘Et Moi Et Moi Et Moi” van Jacques Dutronc) heel wat voor mij volslagen onbekende parels zitten. Neem het freaky “Night of the Fly” van Monsoon, “Whenever You’re Ready” van The Zombies of “Black Skinned Blue Eyed Boys” van The Equals (met Eddy Grant op zang). Deze box moet rond de 40 euri kosten, wat voor zeven cd’s plus de dvd van de film The Boat that Rocked geen geld is. Als je ouders deze nummers nog steeds te gek vinden, is jouw geweldige muzieksmaak inderdaad erfelijk.
mij=Universal