Dat Pieter van Dessel op Nice Is Good laat horen een nieuw Belgisch muzikaal genie te zijn, dat verrast mij niet meer. Ik hoorde namelijk een tijd geleden al A Painting Or A Spill, de debuut-ep die hij uitbracht onder de naam Marble Sounds. En daarop was al te horen dat hij gezegend was met een onevenredig groot talent voor fijne liedjes. Het verbaast me niet dat het sympathieke en eveneens Belgische Zeal-label er als de kippen bij was om Marble Sounds te tekenen. De muziek die Van Dessel en zijn band maken past namelijk helemaal in de lijn van bands die Zeal afgelopen jaren onder zijn vleugels nam, zoals Isbells, T�man en Krakow. Allemaal bands met als kenmerk mooie liedjes die zich niet gelijk aan je opdringen, maar je wel niet meer loslaten zodra ze je eenmaal te grazen genomen hebben. Marble Sounds past perfect in deze traditie. Een deel van de liedjes op Nice Is Good stond al op A Painting Or A Spill, maar het is absoluut geen straf ze nogmaals langs te horen komen in een ietwat aangepaste versie. Volgens mij is dat wel typisch Van Dessel, almaar blijven schaven aan zijn liedjes om ze nog mooier te laten glimmen. Dat resulteert niet in kitsch, maar in perfecte pareltjes. Neem het bijna Belle & Sebastian-achtige “Come Here” of, nog beter, een liedje als “My Friend”, dat herinneringen oproept aan Grandaddy in een geconcentreerde bui. Wat start vanuit een simpele basis van akoestische gitaar begint door geleidelijk bijspringende synthesizers, drums, glitch, koperwerk, xylofoon en achtergrondzang ongemerkt snel te ontluiken als een bol in de lente. Als je niet oplet, gaat het langs je heen, maar als je het wel ziet, dan ontroert het bijna tot tranen toe.
mij=Zeal / Konkurrent