Over het algemeen lees ik de bio die ik bij een te recenseren plaat geleverd krijg, redelijk geamuseerd en met een gezonde dosis scepsis. Door de band genomen is een bio immers een glad verkooppraatje, waarbij de auteur buitelt over de superlatieven om de desbetreffende artiest of band de hemel in te prijzen. Negen van de tien keer blijkt de plaat in kwestie bij beluistering toch een stuk minder boeiend dan beweerd wordt, terwijl ik me ook regelmatig afvraag waar bepaalde vergelijkingen vandaan komen. Maar het kan ook anders. De bio die bij deze tweede plaat van de Nigeriaans-Duitse jongedame Nneka Egbuna bijgesloten zit, zegt namelijk niets teveel. Klinkt als Mos Def, Talib Kweli, Lauryn Hill: check. Zingt vooral, maar is toch onmiskenbaar geworteld in de hiphop: check. Beweegt zich binnen het gehele spectrum van hiphop via reggae en dancehall tot soul en akoestisch: check. Allemaal gedachten die ook bij mij de kop opstaken tijdens het beluisteren van deze plaat. Met name de vergelijking met Lauryn Hill doet veel recht aan Nneka: zoals Lauryn Hill met The Miseducation een prima plaat afleverde, zo doet mevrouw Egbuna dat met No Longer At Ease. Nu maar hopen dat de carriere van deze Nigeriaanse niet dezelfde gelijkenis met een nachtkaars gaat vertonen als die van Lauryn Hill.
mij=Yo Mama's / Rough Trade