Zo, dat was me het wachten wel. Persil bestaat al sinds 1997, maar komt nu dan eindelijk pas met een volledige Cd. Tussen het eerste levensteken en het Duotone-album waren de releases van Persil schaars. Er was niet meer dan een 4track EP (Snapcracklepop), drie singles (7″ dus), waarvan ook nog eens een splits met Zea en Grandaddy en een handvol bijdrages aan compilaties (o.a. Hometaping is illegal (and it’s killing music) van Livingroom Records). Je zou, als je kijkt naar het gebodene op Duotone kunnen zeggen dat dat veel te weinig is geweest in zeven jaar tijd. Aan de andere kant, wat er nu ligt staat ook als een huis, is volledig uitgekristalliseerd en tot in de puntjes uitgewerkt. Ergens tussen Solex en Melys in maakt Persil namelijk uiterst creatieve electro-pop, met Martine’s zoete stem als stokje van de suikerspin waar alles omheen gedraaid wordt. Het is dan ook niet verbazend dat Persil net als deze twee op audientie mocht bij John Peel om een Peel-session te doen. En naar aanleiding van Duotone zal er wel snel weer een sessie volgen, schat ik zo in dat Peel wel weer enthousiast zal zijn. Want laat ik er maar niet langer omheen draaien: Duotone is gewoon heel erg leuk van “(in)” tot “(out)” en alles wat daar tussen ligt.
File: Persil – Duotone
File Under: Door en door schone electro-pop