Toen ik nog jong was, was ik gek op toverballen. Als ik een toverbal at, dan moest ik van mijn moeder altijd gaan zitten. Die dingen zijn namelijk hard en ze was bang dat ik me er in zou verslikken. De steeds maar wisselende kleurtjes fascineren me nog steeds. Hoe haal je precies op tijd de toverbal uit je mond om niet een kleurtje te missen. Een vak apart. Ik kan me niet herinneren dat ik een toverbal gehad heb waar een kleurtje meerdere malen voorkwam. Dat is bij de toverbal die IJslander Gisli gemaakt heeft wel anders. Op How About That komen meerdere malen dezelfde kleurtjes voorbij. Maar het is wel steeds weer een verrassing waar deze thuisknutselaar, die tegenwoordig in Noorwegen resideert, mee op de proppen komt. Zuig je één keer dan rockt hij catchy als Weezer of Fountains of Wayne. Zuig je nog een keertje wat harder dan denk je verrek hij kan ook hiphoppen of singersongen. Maar tussen al die kleurtjes door denk je toch vooral dat je te maken heb met het onbekende tweelingbroertje van Beck. Eigenlijk is Beck ook zo’n toverbal waarvan je nooit wist waar hij mee op de proppen kwam. Alleen vind ik dat Beck de laatste jaren het spoor een beetje bijster is. In dat gapende gat kan Gisli mooi springen met zijn toverbalplaatje. Helemaal omdat hij ook nog eens erg grappige teksten en woordgrappen verweeft in zijn liedjes. En dus steeds weer Als u me zoekt dan zit ik even op een bankje te sabbelen. Moet van mijn moeder.
mij=EMI