Zo nu en dan draai ik nog steeds Iron Maiden, Dio, The Scorpions. Bands die hun beste tijd al lang en breed gehad hebben en zich vooral nog herhalen. Het is vertrouwd, met zo nu en dan nog een sprankje van wat hen vroeger zo interessant maakte. Alle drie de bands zijn echter inmiddels afgezakt naar een bedenkelijk niveau, met zo nu en dan een onverwachte uitschieter. Voor alle drie de bands geldt dat ze hun trucjes tot in de finesses beheersen, maar dat de trucs inmiddels ook danig aan slijtage onderhevig zijn. Dan is het jammer wanneer een band als Firewind dat nog eens dunnetjes over gaat doen. Vooral Dio wordt uitgebreid geciteerd. Okee, allemaal een tandje sneller en steviger, maar de herkomst van de ideeën ligt er wel heel dik bovenop. Dat is jammer, want deze buitengewoon internationale band (drie Grieken, een Noor en een Srilankaan) kan prima met de instrumenten overweg. Ook de zanger heeft een te goede stem om alleen te gaan staan imiteren. Wat meer compositorisch vernuft en dit zou een heel leuke, veelbelovende band kunnen zijn. Het is allemaal best om aan te horen, maar het verveelt nogal snel omdat het allemaal honderd keer eerder gedaan is door het origineel – en die deden dat in hun begintijd nog beter ook. Daar kom je niet ver mee. Ook nog eens een pure Scorpionsballad als afsluiter van deze cd kan slechts leiden tot de conclusie “jammer, maar helaas”.
mij=Century Media / Suburban
Waarom valt bijna iedere recencist erop terug dat alles al eens 100 keer gedaan is???? Firewind is een prima metal bandje die toch wel degelijk de harten raakt van de metallisten onder ons die ook de 80’s metal scene hebben meegemaakt 🙂