Er wordt nogal eens gezeurd dat al die peer2peer-programma’s met hun mp3’s en cd-branders er voor zorgen dat de muziekindustrie helemaal naar zijn grootje wordt geholpen. Nu geloof ik daar best in. Toch zijn die p2p-programma’s best tof. Zo vond ik een jaartje terug dat ik me eens wat meer moest verdiepen in folky dames spul. Daar lenen die p2p-dingen zich uitstekend voor. Ik besloot Joni Mitchell als uitgangspunt te nemen en van daaruit Allmusic af te struinen en gewoon eens wat te gaan verzamelen en luisteren. Zo kwam ik uiteindelijk ook terecht bij Ani DiFranco. Daar had ik wel veel over gelezen en gehoord, maar eigenlijk nog nooit wat van gehoord. Ondanks dat ze sinds 1989 al een aardige stapel cd’s uitgebracht heeft op haar eigen Righteous Babe-label. Een quick-scan van haar oeuvre leerde mij dat er tussen die albums pareltjes zaten, maar ook een fiks aantal mindere. De pareltjes onder de verzamelde mp3’s heb ik er uitgepikt en met behulp van de gouden kaart omgezet in zilveren schijfjes. Aan de hand van producer Joe Henry is Ani’s nieuwe album Knuckle Down er één geworden die na de enkele mindere albums van de afgelopen jaren er weer positief uitspringt. De orkestratie van de nummers is beter in balans waardoor de nummers een stuk beter uit de verf komen. Haar folky-punky muziek met haar opvallend bijna funky gitaarspel lijkt aan een tweede leven begonnen te zijn. En dat in een mooie verpakking.
mij=Righteous Babe / Munich
Helemaal mee eens! Knuckle Down is een pareltje tussen een aantal mindere cd’s van Difranco. Dit is de beste cd die ik in jaren heb gevonden en ik kan maar niet ophouden hem steeds op nieuw op te zetten..