Muziek kan rare dingen met je doen. Dankzij een cd van de Australische groep Subsonic Symphonee (of “SSS”) waan ik me al een paar weken lang stiekem een cybergoth. Ik heb zin om met een lakbroek, een technoshirt en fluorescerende hairextensions androgyn te gaan dansen in een vochtige kelder. En het kan me echt geen barst schelen dat dit soort muziek doorgaans verguisd wordt door “echte” goths omdat er zoveel bliepjes inzitten dat het op trance lijkt (Blutengel anyone?), want zo erg is eXtreme eVolution niet. Daar is dit vooral veel te grappig voor. Ik zal wel teveel naar de oude Junkie XL en Babylon Zoo (nee, niet alleen “Spaceman”) geluisterd hebben vroeger. En naar Pain‘s “End of the Line” of de Lords of Acid, want daar lijkt dit op. De kenners hebben wel bij voorbaat gelijk: de muzikale evolutie van SSS is nou niet bepaald extreem, die heeft de diepgang van een dubbeltje. Heb je één nummer gehoord, dan weet je wel hoe de rest van het album klinkt. Hoewel het leuk blijft om te gokken op welk slecht getimed moment de operazangeres nu weer invalt. De samples zijn ook al top: bij de tekst “The sun’s about to crash into the earth!!” hoor je een theekopje stukvallen. Met andere woorden, eXtreme eVolution bevat gewoon simpele eurohouse met gitaar, een duister sausje en teksten van het niveau Scooter. Maar een paar tracks (“Images”, “Turn back” en “I am”) kunnen zelfs mij plezier bezorgen, en dan moet je als recenserende nepgoth niet zeuren. Heerlijk, zo’n band in dit genre die je niet serieus hoeft te nemen. Gewoon dansen met die hap! Prettig op de fiets, lekker als achtergrondherrie bij het werk. Als er nog optredens komen, neem ik m’n badeendje en m’n toeter ook mee.
mij=Synthetic Symphony / SPV