En toen was het zomaar ineens weer lente. Alle kinderen waren weer buiten. Alsof er niets veranderd was stond Storm Jr. op de kop in de zandbak. Kuilen graven, kastelen bouwen samen met de rest van de metertjes (of iets meer) uit de buurt. De buurvrouwen spraken hun verbazing uit over het feit dat de Jongedame. ook al kon lopen en dat het zo’n mooi meisje aan het worden is. Allemaal een jaar ouder, maar het verschil zit ’em in de details. Zo laat ik Junior, zonder hem uit het oog te verliezen, voor het eerst eens een uurtje echt alleen spelen buiten de poort. Pak ik toch de broodnodige middagrust, die ik ontbeer sinds het middagslaapje er bij hem af is. In het lentezonnetje geniet ik van een versgetapte espresso en concludeer dat de liedjes van Anderson goed passen bij deze eerste lentedag. Deze winnaars van de publieksprijs bij de laatstgehouden Grote Prijs van Nederland in de categorie singer-songwriter hebben een fijn plaatje afgeleverd met weradioanderson. Ogenschijnlijk vederlichte, eenvoudige en schone liedjes met een hoog meeneuriegehalte. Met twee stemmen, een toetsen toverdoos met snippets elektronica en twee gitaren getooid zou je Bas van Nienes en Jeroen van der Werken met een beetje goede wil aanhakers kunnen noemen bij de New Acoustic Movement van Kings of Convenience. Wanneer het tempo van de liedjes om hoog gaat doen ze ook wel een beetje aan Zita Swoon denken. Ik zeg u: Wederom een goede oogst van Volkoren.
mij=Volkoren / Munich
Ik blijf erbij dat Anderson een heel erg slap aftreksel van de Kings of Convenience is. En na dat waardeloos slechte optreden dat ik tijdens de Grote Prijs in Paradipo van ze zag wil ik ze ook niet meer zien. En ja, ik heb naar de plaat geluisterd 🙂
Fijne plaat!!
@George: Listen again, you knurftus!
knurftus?? helloho… ontzettend fijne plaat