Raar. Ik kijk in het boekje van Tears For Fears nieuwe cd Everybody Loves A Happy Ending en kan nergens de naam van Nick D’Virgilio terugvinden. Dat verbaast me zeer. D’Virgilio ging namelijk veelvuldig op tour met Orzabal en drumde mee op de laatste Tears For Fears en de Orzabal soloplaat. Daarnaast meen ik met redelijk grote zekerheid te weten dat hij aan de basis gestaan heeft van het weer met elkaar praten van de heren Roland Orzabal en Curt Smith. Als ik me niet vergis was het bij een etentje in huize D’Virgilio dat beide heren aan dezelfde tafel plaatsnamen en weer in gesprek kwamen met elkaar. Ik meende altijd begrepen te hebben dat Tears For Fears een gevalletje When Hell Freezes Over was: dat gebeurt nooit weer. En ik had daar eigenlijk ook wel vrede mee. Zolang Orzabal maar degelijke platen af bleef leveren. Smith vond ik toch altijd al de mindere van de twee. Het (bijna) door hem alleen geschreven “Who You Are” is wat mij betreft ook het minste nummer van Everybody Loves A Happy Ending en valt tegen ten opzichte van de nummers die Orzabal alleen schreef of – zowaar – samen met Smith. Everybody Loves A Happy Ending sluit vrij goed aan op het werk dat Smith en Orzabal groot maakte eind jaren tachtig. Dus meer op Seeds of Love dan op het onderschatte Raoul & The Kings Of Spain, wat eigenlijk een Orzabal soloplaat was. Nu nog samen op de planken.
mij=Edel / V2
geen nood, in amerika staan ze al op de planken. en met de hausse aan jaren 80 bands die weer ten tonele verschijnen zal een optreden in nederland ook een kwestie van tijd zijn. ik zie u daar!
Daar hoop ik inderdaad wel op. Zou tof zijn.
Helemaal mee eens. Ben wel 1 van de gelukkigen geweest om Roland en Curt op 1 mei 2005 in Cardiff te bewonderen.
Tears for fears is een geweldige band en dat bewijzen ze maar mooie weer met deze cd duhh Ik heb anders erg genoten van hun concert in London op 3 mei.Ik ben wel een van hun grootste fan, met ruim 20 jaar fanschap en tattoo kan ik zeggen dat ik een grote fan ben.