David Gilmour – On An Island

david_gilmour-on_an_island.jpgZestig jaar is hij deze week geworden en als cadeautje voor ons allemaal – al zullen er flink wat mensen zijn die daar anders over denken, met één deel ik het huis – brengt hij met On An Island zijn derde cd onder eigen naam uit. Echt productief kun je David Gilmour niet noemen. Zelfs niet als je zijn werk met Pink Floyd meerekent. Een beetje jammer vind ik dat wel, want het gitaarspel van Gilmour is toch altijd wel een genot om te horen. Alhoewel, jammer, dat is eigenlijk het juiste woord niet. Misschien is het maar goed ook. Ik vind namelijk wel dat de songschrijver Gilmour nog niet de veters mag strikken van de gitarist Gilmour, En dat is jammer. Nu krijg je dat er mensen zullen zijn die On An Island zullen betitelen als een volslagen nutteloze herhaling van zetten. Een kopietje van eerder (post-Waters) Pink Floyd en solowerk. En daar hebben ze gelijk in ook. Wat Gilmour nodig heeft is iemand die hem opjaagt tot grote hoogten. Wat dat betreft lijdt hij een beetje aan dezelfde ziekte als die andere Britse gitaargigant, Eric Clapton. Zo’n opjager-tot-grote-hoogten vindt Gilmour niet in de hulpjes op On An Island. Het zijn slechts kleine accenten die beroemde vrienden als Robert Wyatt en Crosby en Nash weten aan te brengen. Ik denk dat Gilmour het zelf maar al te goed weet: Er is één iemand die wél liedjes maakt die het uiterste uit hem halen en dat is Roger Waters. En laat die daar nou verdorie geen zin in hebben en volgens mij geldt hetzelfde voor Gilmour. Het is en blijft doodzonde, want het gitaarspel van de man blijft adembenemend.
David Gilmour speelt volgende week twee keer in een volkomen uitverkochte Heineken Music Hall.


mij=EMI

27 reacties

  1. Ik denk dat de heren Gilmour en Waters best wel weer eens zin in hebben om samen wat te doen (zie ook Live8), maar dat ze geen zin hebben in de gevolgen. Want dat gaat zo ongelovelijk opgeblazen worden (Pink Floyd weer bij elkaar!!!) dat ze twee jaar onder de pannen zijn met die onderwerpen waar op Wish you were here (en The Wall) al over schreven. Pink Floyd is hun beiden duidelijk over de kop gegroeid…

  2. Bhekoz

    Om een aantal redenen deel ik je mening niet of niet helemaal:
    1) De teksten op het album zijn grotendeels niet door Gilmour, maar door zijn vrouw geschreven. De muziek is wel door hem gemaakt. Oftewel: als je de songschrijver ergens van wilt beschuldigen, neem dan ook meteen z’n partner mee. 🙂
    2) Als je de teksten van de laatste twee PF-cd’s beluisert, en als je de reacties van Waters en Gilmour na afloop van de eenmalige PF-reunie ziet, dan weet je dat het is uitgesloten dat die twee ooit weer samen op de buhne staan.
    3) Waters heeft best zin om liedjes te schrijven (alleen niet voor Gilmour, dat klopt 😉 ). Hij heeft zelfs net een nieuw dubbelalbum uit, ‘ Ca Ira’. Enige punt is dat dat geen heftig PF-achtige symfo is, maar een klassieke opera.
    4) Je vergeet te melden dat het album, na een paar luisterbeurten, toch wel erg lekker klinkt, en vooral ‘s avonds bij een wijntje bij de open haard goed tot z’n recht zal komen.
    5) Dat dit album nogal klinkt als een constante knipoog naar eerder (solo/PF)-werk is niet zo verwonderlijk: naar alle waarschijnlijkheid is dit het laatste album van Gilmour. Vanuit die context bekeken is het dus een mooie knipoog naar de tijden die achter ons liggen, en zo mag het dan ook best af en toe klinken. Wat mij betreft ademt dit album dan ook zo’n typische: ‘het is mooi geweest’-sfeer uit.
    Verder: van mij mag hij maandag a.s. best een paar liedjes van dit album ten gehore brengen. Liefst in combinatie met wat ouder PF-werk. Dan heb ik in ieder geval een hele goede avond. 🙂

  3. @Bhekoz: Natuurlijk mag hij best een paar liedjes ten gehore brengen van deze plaat. Maar als je eerlijk bent moet je ook bekennen dat het een herhaling van zetten is. Ik was ook zo naïef om op meer (en beter) te hopen. Helaas dus 🙁
    En Gilmour als muzak bij een glaasje wijn? URF 🙂
    Dat van zijn vrouw weet ik overigens wel, maar die schrijft de muziek verder niet; dat doet’ie dus wel zelf :-/

  4. Bhekoz

    Geen idee wat URF betekent, eigenlijk… 🙁
    Dat ‘t inderdaad op punten een herhaling is, ben ik absoluut met je eens. Een wat ingetogen herhaling van zetten, dat wel, en dat is op zich prima. Vooral referenties naar de laatste PF albums, lijkt me zo (die grotendeels ook al door hem zijn geschreven, overigens, en waarop zeker nog een pareltje (high hopes) te beluisteren was). Dat bedoel ik dan ook met die knipoog terug: ‘het is mooi geweest’. Ik kan me dan ook niet voorstellen dat we nog een album van DG gaan krijgen in de toekomst…
    Ik moet heel eerlijk zeggen dat t album me in eerste instantie ook een beetje tegenviel (ook ik had te hoge verwachtingen), maar na een paar luisterbeurten is het tenminste ‘oke’ te noemen, in mijn optiek.
    Valt t jou trouwens ook op dat dit album op punten wellicht ‘overproduced’ is?

  5. Anouk

    Citaat van storm:Ik denk dat de heren Gilmour en Waters best wel weer eens zin in hebben om samen wat te doen (zie ook Live8), maar dat ze geen zin hebben in de gevolgen!
    Sorry hoor maar na LIVE 8 hoef ik waters niet meer op een cd of op een concert te horen, hij leek wel een valse kraai!
    Ik vind de cd van david Gilmour erg mooi, oke iets te soft misschien met het gitaar, maar als je goed naar de teksten luistert zijn ze wel mooi en hebben ze wel iets!

  6. Anonymous

    Inderdaad Anouk, je hebt goed geluisterd! Waters was ronduit slecht, zeer slecht zelfs. Maar ik kan me wel inbeelden dat die stem er op achteruit gegaan is, het zijn ook geen jonge kerels meer. De nieuwe Gilmour vind ik gewoonweg het verlengde van CD’s als The Division Bell en die is ook steengoed. Ik hoopdat we van Gilmour nog meer van dit gaan krijgen. Voor mij is hij het grootste brein achter Pink Floyd alhoewel Waters ook natuurlijk een spilfiguur is. En niet vergeten hoe mooi ook de synts klinken van zijn collega die nog meedoet op de nieuwe CD
    Muzikale groeten
    Jo

  7. Er staat ook nergens dat ik vind dat Waters moet gaan zingen. Gilmour mag best zingen hoor. Als Waters Gilmour maar opjaagt. Die kan dat als de beste. Of misschien wel kon, maar dat weet je van te voren natuurlijk niet 🙂

  8. Anouk

    Citaat Storm: Gilmour het brein achter Pink Floyd? MOEHAHAHAAHAHAHAHAAHAHAHAAHAHAHHAAAA!
    Sorry. Ik kom echt niet meer bij van het lachen nu.
    Pardon hoor, vind het niet echt grappig want wat Jo zegt is waar, door wie zijn ze eigenlijk bekent geworden, ze zijn pas echt bekend geworden toen david erbij kwam, en ja de wall is een goed muziekstuk hoor, waar volgens mij kan Roger ook wel wat hulp gebruiken alles gaat altijd over dood en ellende! Daarnaast vind ik ook toen Roger uit Pink Floyd stapte dat ze goeie muziek maakte, dus maakt niet uit roger erbij of er niet bij! En nogmaals na live 8 hoeft die roger van mij niet meer echt te zingen hoor.

  9. ties

    Hoe durft iemand zo te spreken over het prachtige verbitterde geluid van Roger? Hoe durft iemand zijn genialiteit te beledigen? Waar bemoeit zij zich mee, als ze er zo weinig van snapt?
    Anouk, een tip: houd je domme meningen voortaan gewoon voor je.

  10. Kai

    Hebben jullie “Amused to Death” van Roger Waters wel eens gehoord ?
    Een absoluut meesterwerk !!
    En wat Waters wel lukt, zich omringen met goede muzikanten, is nu net wat deze nieuwe Gilmour to muzak maakt.
    Wat dat betreft is het in deze context trouwens geinig om de nieuwste Kate Bush te noemen. Ook een goede plaat gemaakt met behulp van fantastische muzikanten…
    Ken je beperkingen.

  11. George

    Één ding is zeker: Anouk heeft het fantastische Amused To Death nog nooit gehoord want dan zou ze begrijpen dat Gilmour zijn soloplaten helemaal nergens op lijken vergeleken bij Waters.

  12. amused to death is inderdaad ver verheven boven alles wat gilmour solo doet, en eigenlijk ook boven de gilmour versie van pink floyd. deze laatste plaat van gilmour is goed te doen. klinkt niet krampachtig ofzo, vond ik bij de laatste twee floydplaten dus wel. dat waren marketing truukjes. waters schijnt trouwens met twee nieuwe rockalbums op de proppen te gaan komen. eentje word een heftig politiek album en eentje zal in het verlengde van the pros and cons of hitchhiking liggen. goeie tijdens dus voor floyd freaks.

  13. ties

    die twee zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, dus zo gek is het niet
    en natuurlijk mag iedereen zijn eigen mening hebben, maar de grootsheid van Waters valt toch echt moeilijk te betwisten.
    koop de in the flesh tour dvd maar eens

  14. Francky

    David Gilmour’s nieuwste CD is goed tot héél goed. Het is een CD die men vaak moet beluisteren om de sterkte ervan te blijven ontdekken. Geen goedkope hitmuziek. Hij blijft een muzikaal genie die erg gewaardeerd wordt in de international muziekwereld.
    Spijtig dat we geen Pink Floyd albums of concerten meer zullen kunnen meemaken (Hen 7 maal kunnen zien in Europa). Wat Roger betreft: ook 2 maal live aan het werk gezien maar zonder Davids zachte stem klinkt zijn stem wel duidelijk ondermaats. Ook muzikaal bakt hij de laatste jaren niet veel meer van.
    Geef mij maar David Gilmour ! ! !

  15. 13 in een dozijn

    Wat een hoop gezwets zeg.
    Ik weet voor mijzelf dat als honderd gitaristen waaronder David Gilmour zelf een zelfde solo zouden spelen ik deze man er blindelings uit zal halen…
    Over smaak valt niet te twisten, maar hij blijft op zijn gitaar uniek in z’n soort….

  16. 13 in een dozijn

    Beste Storm,
    Zo’n discussie als deze heeft eigenlijk helemaal geen zin… iedereen doet zijn eigen zegje en dat is ‘t dan.
    De songs ( of liever gezegd ‘tracks’)zijn mischien inderdaad niet zo sterk als op zijn eerste solo album, maar ja .. de goede man is ook al 60… dus van mij mag ie…en naarmate je ouder wordt verander je zelf ook, dus de muziek die gemaakt wordt en de beleving daarvan ook…
    We kunnen hier lang over doordrammen, maar ik denk dat deze ouwe man die nog steeds fantasties gitaar kan spelen lekker op zijn woonbootje aan ‘t prutsen is geweest met wat ouwe makkers.
    Niks mis mee….

  17. Carlos

    De ene is meer een liefhebber van DG en de andere meer een leifhebber van RW. Ik zelf ben meer een liefhebber van DG. Ik weet nog in 2000 (of 2001) dat RW met zijn In The Flesh in Ahoy kwam spelen was ik in de gelegenheid om kaartjes te krijgen, maar liet deze beurt aan mij voorbij gaan. Later heb ik eerst de cd gekocht. Was best goed, weer later de DVD en … hartstikke goed!! En flink wat spijt dat ik toen zo eigenwijs was om niet naar het concert te gaan.
    Ik heb DG 3 keer zien spelen (2x Amsterdam en 1x London) ik heb 3 keer genoten, zowel van OAI cd (voor de pauze), als na de pauze met PF nummers.
    Morgen begin de voorverkoop voor het DSOTM concert van RW, en reken maar dat ik klaar zit om (nu wel) kaartjes te bemachtigen.
    Waar het omgaat is dat zowel RW als DG samen en apart van elkaar veel mooie muziek hebben gemaakt. Maar als je ziet, hoeveel vreugde, blijdschap en vrolijkheid deze heren brengen met muziek is het niet voor te stellen.
    Respect is het toverwoord; respect voor elkaar; respect voor elkaars mening.
    En eerlijk gezegd hebben ze elkaar nodig om tot topprestaties te komen. Apart van elkaar is het goed (zeer goed); samen was het het einde.
    De vraag is of het weer het einde wordt als ze ooit weer eens bij elkaar komen.

  18. ar

    zoals ik alles lees wat hier staat zie ik dat er waarschijnlijk heel weinig muzikanten tussen zitten laat staan gitaristen en of bassisten en of zangers,..onwaarschijnlijk wat een hoop onzin dat oplevert:-) en inderdaad (zoals mijn vriend Sjeekspier altijd zei): smaak is smaak en over wansmaak valt niet te twisten
    ik heb de plaat beluisterd en het is zoals gewend een pracht produkt waar DG weer trots op mag zijn 😉

Laat een antwoord achter aan George Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven