Emiliana Torrini – Me and Armini

Emilíana Torrini - Me and ArminiKleine meisjes worden groot. Waar op haar vorige plaat Fisherman’s Woman uit 2004 een schuchtere Torrini nog breekbare liedjes opnam met voornamelijk begeleiding op akoestische gitaar, is er op Me and Armini een fris soort zelfvertrouwen te horen. Eigenlijk is de nieuwe plaat qua sfeer beter te vergelijken met haar internationale debuut Love in the Time of Science uit 1999, maar dan wel een stuk afwisselender. Opener “Fireheads” begint rustig en meeslepend om vervolgens over te gaan in het titelnummer, dat met het vrolijke skaritme zo door Lily Allen gezongen had kunnen worden. Maar gelukkig zingt Torrini hier. Van fluisterend tot stoer, van uitdagend tot dramatisch, haar stem verveelt geen moment en lijkt in ieder genre dat op Me and Armini passeert goed tot zijn recht te komen. Een van de hoogtepunten van de plaat is “Gun” waar Torrini over een dreigende gitaarriff de dader van een crime passionnel op z’n donder geeft. En wie het bij afsluiter “Bleeder” droog kan houden is een hele, hele harde. Me and Armini is Torrini’s meest gewaagde, meest afwisselende, en wat mij betreft meest geslaagde plaat.


mij=Rough Trade / Konkurrent

20 reacties

  1. Arno

    Prachtige plaat! Wel apart dat er overal nog steeds terug verwezen wordt naar Love in the Time of Science. Die triphop van toen vind ik echt helemaal niks vergeleken met de wonderschone muziek op de laatste twee albums.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven