Het is met freakfolk als met dubstep, zo lang je er niet teveel en te vaak naar luistert, is het best lekker. Emily Loizeau vroeg onder meer Moriarty, Herman Düne en Thomas Fersen mee te helpen aan haar tweede album, en als u die bands kent, of het labeltje freefolk kunt plaatsen, weet u hoe klinkt. Akoestisch, muzikaal erg rijk, met elementen uit kinderliedjes, gospel, fanfare en vastelandsfolk dus. Doorgaans in het Frans, soms in het Engels. En met een dikke zuchtmeisjesrand, want zo’n lief stemmetje heeft Emily wel – luister naar het prachtige, subtiel ingekleurde pianoliedje “Songes”. Uitschieters zijn verder de zomerse meefluiter “Sister” (half Frans, half Engels) en de inhaker “La Femme à Barbe”. Heel erg freakfolk is het met geitengeblaat opgeleukte “Coconut Madam” – je moet er maar net zin an hebben. Hier is een veertig minuten durend concert te zien van Emily en haar gasten, zeer de moeite.
mij=Universal
