Hoewel ik een groot liefhebber ben van ambient, avant-elektronica, soundscapes en noem die vage benamingen allemaal maar op, heeft de Mexicaanse artiest Murcof me nooit echt kunnen boeien. Waarom weet ik ook niet, de muziek zelf voldoet aan elk muzikaal criterium in het genre; de connectie heb ik echter nooit gevoeld, het maakte allemaal weinig bij me los. Kan nooit de bedoeling zijn geweest. ‘Tussendoortje’ (en dus niet de echte opvolger van voorganger Cosmos) The Versailles Sessions – gemaakt voor een multimedia festival in Versailles – lukt het plotsklaps wél. Ineens vallen de geluiden op de juiste plek en wordt het genotscentrum in uw recensent zijn brein sterk aangesproken. Verantwoordelijk hiervoor is het samenspel van klassieke instrumenten uit de barokperiode (17e eeuw) in combinatie met hedendaagse digitale manipulaties: vervormde violen, wijd echoënde fluiten, een angstaanjagend mooie mezzosopraan, ruis, bijna-stilte; prachtig prachtig prachtig! Fascinerend hoe barokinvloeden de modern-klassieke composities van Murcof worden binnengeloodst, maar nog meer: het komt nu wel aan, het raakt me, waar dit voorheen nooit echt lukte. Over het waarom zou ik nog kunnen dooremmeren, maar dat doe ik maar niet; ik geniet liever nog even verder van The Versailles Sessions.
mij=Leaf / Konkurrent