Waar heb ik dit eerder gehoord?’ is de eerste gedachte als ik Defueld, het debuutalbum van de gelijknamige band heb opgezet. Eerste singe “Spawn” begint nog met een keyboardloopje en een niet al te origineel gitaarriffje, maar vanaf het tweede liedje is de invloed van Linkin Park toch wel heel erg aanwezig. En waar die band nog wegkomt met gedateerde Nu-metal, slaagt dit Zweedse vijftal daar minder in. Daarvoor is zanger Christoffer Wetterstr�ms net teveel dertien in een dozijn en valt zijn stemgeluid nauwelijks op. Daarnaast zal voor echte metal liefhebbers dit album te soft zijn en voor pop/rockliefhebbers te hard. De gulden middenweg van hun Amerikaanse voorbeelden wordt in het eerste deel van deze plaat helaas niet gevonden. Pas bij de ballad “Rather die standing” komen ze het dichtst in de buurt van een singlesuccesje. En op afsluiter “Blind” waarop geen elektrische gitaren te bespeuren zijn, komt dan eindelijk naar boven dat Defueld toch best mooie liedjes kan maken. Maar een hele plaat vol pianoballads van deze band, daar zit ook vast niemand op te wachten.
Het derde volledige album van Church Of Misery is net als hun voorgangers een conceptalbum. En dan wel weer met een wat morbide bijsmaak. Houses of the unholy vertelt namelijk weer de verhalen van de meest zieke massamoordenaars die de wereld heeft gekend. Zet dat tegen een achtergrond van bluesy- en stonerachtige doommetal en je kan je een beetje bedenken wat voor donkere sfeer er op dit album heerst. De audiofragmenten van de nieuwsberichten over de moorden die in de songs verwerkt zitten, versterken dit alleen maar. Ik kan me voorstellen dat dit voor heel veel mensen zware kost kan zijn. Zeker als je de schreeuwerige zang hoort van Hideki Fukasawa, die mij zelfs na een verloop van tijd gaat irriteren. Muzikaal is het overigens een perfecte mix waarin gitarist Tom Satan (‘what’s in a name’) de kans krijgt om zijn soleerkunsten te tonen. Invloeden van vroege jaren zeventig grootheden als Black Sabbath en Led Zeppelin zijn hierin goed terug te horen. Maar daarmee neemt het niet weg dat dit album zwaar op de maag zal liggen. Zelfs voor massamoordenaars.
mij=Shortwave / Suburban & Rise Above / Suburban