The Routines

The Routines


mij=The Routines, 22 juli, de-Affaire, Club Voerweg, Nijmegen. Foto: Tom

12 reacties

  1. Stonehead

    Ja, over die recensie wil ik wel graag iets zeggen. Dat Scrambled de avond redde is zonder meer waar, maar ze waren zo hard aan het knallen dat Danger daar sowieso niet meer overheen kon – tenzij hij jumpstyle ofzo was gaan doen, maar dat durfde hij niet. Zie ook het interview dat ik met hem gedaan heb voor 3VOOR12. Daar komt op deze site morgen nog een vervolg op, als ik de foto’s dan rond krijg. 3VOOR12 had namelijk een vast format vragen gekozen voor de interviews.
    The Routines vond ik trouwens helemaal niet zo cliché. Je zag aan het publiek ook dat ze toe waren aan iets eigens in plaats van dj’s. En dan vind ik het helemaal niet verkeerd om jong Nijmeegs talent daar hun ding te laten doen. Dat The Routines zich kunnen meten met allerlei andere acts zou juist in hun voordeel moeten spreken. De rest komt heus wel.
    Je mag verder vooral zelf weten wat je vindt van recensenten die na een kwart van het optreden weglopen en desondanks een 2 durven uit te delen.

  2. Gutgut Tom, even de teentjes intrekken. Een recensent kan toch ook een afwijkende mening hebben? Recensenten zijn geen Maurice de Hondjes die alleen maar tellen hoeveel mensen het wel of niet leuk vonden, ze geven hun mening. Als dat niet de jouwe is, betekent dat niet dat de recensent niet in de muziek geinteresseerd was of niet zou kunnen schrijven.

  3. Michel

    Nee, maar Prikkie, er mag toch wel getwijfeld worden aan de schriftelijke en muzikale capaciteiten van de recensent? Een kind van 3 hoort de melodie in tracks van Danger, dat is zegmaar waar zijn muziek om draait. En jij beweert dat het monotoon is? Ohw, ik bedoel de recensent.
    Daarnaast kun je beter niets schrijven als je besluit na een kwartier weg te lopen. Misschien een andere hobby zoeken?

  4. Soms weet ook ik al na een kwartier dat ik het niets vind en waarom. Het meteen twijfelen aan de vaardigheden van een recensent als ‘ie een keer iets schrijft waar je het niet mee eens bent is zo ontzettend GeenStijl (lees: zo ontzettend 2003) dat ik er een tikkie moe van wordt. Vertel dat je het er niet mee eens ben en waarom, maar begin niet te zeuren dat de recensent er niets van snapt. Dat argument komt alleen maar om de hoek kijken als het de lezer in kwestie niet bevalt. Nooit wordt er gezegd: onzinrecensie, je snapt er niets van, maar ik ben het wel met je eens. Wat betreft melodie en monotonie betreft: ik ken het bandje in kwestie helemaal niet en heb dus ook geen mening, maar er zijn genoeg bandjes die melodieuze pop spelen maar binnen drie nummers akelig voorspelbaar en monotoon worden…

  5. Pablo

    hallo hee prikkie, over lange tenen gesproken.
    Recensenten die fijn iedereen afzeiken en zelf
    als door een wesp gestoken meteen gaan piepen
    bij elke vorm van kritiek.
    Dat is pas GeenStijl-style.

  6. Pablo:
    a/ ik neem het recenseren serieus en afzeiken hoort daar zelden bij
    b/ ik piep niet bij elke vorm van kritiek, maar alleen bij ongefundeerde “kritiek”.
    Het is iets wat ik overigens niet alleen hier constateer. Sinds mensen vinden dat ze altijd mogen zeggen wat ze denken schijnt nuance juist niet meer te mogen. Je bent het dus niet meer gewoon met een recensent oneens, maar hij snapt er niks van, is niet geschikt voor z’n taak of hij is gewoon gek. Dáár heb ik een probleem mee, Pablo. Kritiek mag altijd – en kan bovendien soms tot mooie resultaten leiden – maar afzeiken is geen kritiek leveren, dat is alleen maar afzeiken.

Laat een antwoord achter aan Blizzard Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven