Op het eerste gezicht klopt alles bij Flinke Namen. Murth the Man-O-Script, Sef en MC Fit zijn rappers die allen hun sporen al hebben verdiend, en een platencontract bij TopNotch is ook niet voor iedereen weggelegd. Beatmaker Flexican is geen Kubus of Delic, maar mag toch tot de Eredivisie van de Nederlandse hiphop-producers gerekend worden. Ook de opbouw van het album Superstuntwerk is in orde, met een goede afwisseling tussen meer opzwepende en ingetogen tracks. En toch mist er iets. Misschien ligt het wel aan het feit dat de heren wel heel hoge verwachtingen van hun eerste langespeler wekken. Flinke Namen zouden komen met een revolutie, een ‘oerknal’ en zoals dat heet in goed Nederlands, ‘next level shit’. Flinke Namen zouden de beste groep sinds The Beatles zijn. Ik vind het prima, maar mijn indruk is dat het allemaal wel meevalt. Enkele uitzonderingen daargelaten is de thematiek bij Flinke Namen redelijk uitgekauwd: dansen en uitgaan hier, lekkere chickies playen daar, meerdere nummers die zijn opgedragen aan vrouwen, vriendinnen, moeders, vaders en andere vrienden en familieleden, wat braggen en boasten. Dat hebben we allemaal al eerder gehoord, en beter. Murth, Sef en Fit zijn immers niet de grootste woordkunstenaars binnen de landsgrenzen. Het gaat hier niet om Jip en Janneke-rappers als Frans, Bart en Ali, maar verder dan Pinkeltje zijn deze Amsterdammers ook nog niet gekomen, om de beeldspraak maar eens door te trekken. De echte brille van een Stickz, Rico, Typhoon of Duvel mis je hier wel. Dus een revolutie? Mwah. Het doet eerder denken aan de escapades van Pieter Jelles Troelstra in 1918. Die riep ook de revolutie uit in Nederland, waarna het gros van zijn medelanders de schouders ophaalde en weer over ging tot de orde van de dag. Superstuntwerk is een redelijke Nederhop-plaat, maar meer ook niet.
mij=Topnotch / Universal