Wie op het verkeerde been gezet is door de ingewikkelde bandnaam, en daardoor een ingewikkelde plaat verwacht, zit in dit geval helemaal mis. Het moeilijkste aan de Noorse band Deleted Waveform Gatherings blijkt toch echt de bandnaam te zijn. Hun muziek, in elk geval op deze derde cd, is een zeer toegankelijke en goed in het oor liggende mix van vijf decennia popmuziek, met de nadruk op de jaren zestig en zeventig. Denk aan de mod rock van The Jam, de glam van T-Rex, de rollende ritmes van The Doors, de samenzang van de Beach Boys en de psychedelica die veel bands uit die tijd tentoonspreidden. Qua vocalen doen ze een beetje denken aan de Stone Roses, zo met dat knauwerige accent. Deze ingrediënten samen maken Ghost, She Said een uitermate goed luisterbare plaat, een vrolijkmakende plaat ook, en niet alleen voor liefhebbers van de eerder genoemde decennia. Als soundtrack voor een hopelijk mooie lente en zomer in aantocht zou deze cd het prima doen op de mp3-speler. Daarnaast is het echter ook een plaat die geen moment heel origineel is of je rechtop in je stoel doet zitten van spanning of opwinding. Een momenten-cd dus, of een twijfelgevalletje, dat kan ook. De luisteraar mag beslissen.
mij= Rainbow Quartz / Sonic