Ondanks dat er sprake is van een alom heersende malaise in de platenwereld blijven er uit alle hoeken en gaten bands te voorschijn komen. Nu krijg ik het duitse Genepool in mijn maag gesplitst. Met een titel als Lauf! Lauf! verwachtte ik in eerste instantie iets industrieels à la Rammstein, maar bij nadere beluistering valt dat gelukkig mee en blijkt het hier om een vrij doordeweeks indie-bandje te gaan die strakke en stuwende nog-net-geen-punkrock-gitaren afwisselen met powerpop, new wave synths en opvallend Brits aandoende zang. Okee, dat was wellicht wat te neerbuigend geformuleerd, want Lauf! Lauf! is toch zeker geen hele slechte plaat. Er wordt strak en competent gespeeld, de productie is in orde en een aantal songs heeft toch voldoende hooks, hier en daar aangevuld met wat tactisch geplaatste blazers, om de aandacht erbij te houden. Maar ik mis iets, een brokje identiteit, wat meer eigen smoel, dat je ne sais quoi. Genepool is gewoon een van de velen in de middenmoot van de gitaarrock, en voegt met Lauf! Lauf! weinig toe aan wat er al ruim voorhanden is in de indie-hoek.
mij=Rookie / Sonic