Bands die bedanken voor een plekje op Noorderslag (showcase voor de cr�me de la cr�me van de Nederlandsche muziek/muzak) maken mij altijd nieuwsgierig. Backfire! (limbo/eurocore) deed het ooit en The Devils Blood uit Tilburg doet hetzelfde. Onder de radar en over de hoofden van alle popdeskundigen heen, werkt dit satansgebroed onder aanvoering van S.L. (alleen de initialen, identiteit van de leden is ondergeschikt aan de collectiviteit) aan haar succes, vooral in metalgek Duitsland wil dat goed lukken. Opmerkelijk: S.L.’s vorige band Powervice ging bij onze oosterburen ook als een raket, ze kregen daar hele festivalweides vol metalheads aan het headbangen. Nu met The Devils Blood is het meer trippen en buiten jezelf treden dan headbangen. Dieper, enger, �chter. De band staat druipend van het varkensbloed achter een zelfopgetrokken wierrookgordijn te spelen. Diegenen die een berg razendsnelle takkeherrie, aangevoerd door een gruntende maniak verwachten, worden teleurgesteld. Je hoort sfeervolle seventiesrock waarbij Pentagram en Roky Erickson/13th Floor Elevators als belangrijkste ijkpunten worden herkend. En geloof het of niet: bij het nummer “Queen Of My Burning Heart” hoor ik “Talking In Your Sleep”van de Romantics achter in mijn hoofd meegonzen. Het stoort niet eens! The Time Of No Time Evermore is een geweldig album, verre van overgeproduceerd met authentieke rocktracks die verhalen over occult, satanisme, rituelen en andere heidense zaken waarvan je feitelijk niets begrijpt, behalve dat de sfeer ook jouw bij de keel grijpt. Deze band meent het �cht, da’s zeldzaam in deze tak van sport.
mij=Van Records