Het moet koud en nat zijn geweest in de winter van 2005 toen dit gezelschap uit Zagreb besloot om samen een band te beginnen. De zon is namelijk ver te zoeken in de psychedelische grunge die deze heren maken. Wellicht miezerde het op de plavuizen van de middeleeuwse stad, waardoor het weer wat weg had van de grauwe Amerikaanse industriestad Seattle. Iets wat de mannen inspireerde tot het maken van deze sludge en psychedelische trance rock, waarin bij momenten Mad Season is terug te horen. Maar ook Soundgarden, Alice in Chains en hun voorbeelden uit de jaren ’70. Zeer waarschijnlijk droomden de bandleden in die winter van de eeuwige treurnis van industriestad Tilburg, met haar prachtfestival Roadburn. Misschien is dat zelfs wel hun ultieme doel, spelen in Tilburg. Hoewel de invloeden er vrij dik bovenop liggen, zal deze plaat de gemiddelde bezoeker van dit festival zeker aanspreken. Nummers van een lengte dat als ze op 7″ zouden worden uitgebracht in het midden zouden moeten worden omgedraaid, of zelfs als dubbel 7″ zouden moeten worden uitgebracht (afsluiter Silver Ship is maar liefst negentien minuten lang), en blijvend uitbouwen of door meanderen. En dat alles opgevuld met zware repeterende riffs, gericht om de beluistering te verheffen tot een haast transcendentale ervaring. De zang en samenzang binnen de band doet je vermoeden dat Layne Staley uit het graf is opgestaan en naar voormalig Joegoslavië is afgedaald. En dat gedragen door ijzersterke riffs die doen vermoeden dat Chris Cornell zijn R&B-carrière heeft opgezegd, om weer eens een serieuze geluidsmuur op te bouwen. Want dat doen deze heren, een geluidsmuur opbouwen. Of, beter, een golvend bad aan meedein sludge. Maar ook niet te vergeten is het dikke blueselement dat in dit gezelschap is geslopen. Slechts wijzen op de vergelijkingen met eerder genoemde band, zou te makkelijk zijn. Want hoewel Stonebride het genre zeker niet heeft uitgevonden, en niet als meest originele band genoemd mag worden, is het beluisteren van Stonebride meer dan voer voor de oren. Het is een ervaring die veel weg heeft van neopsychedelische rocktrip, met ferme wortels in de jaren ’70 en een goed voorbeeld aan de eerste jaren van het laatste decennium van de vorig eeuw. Stonebride is een band die doorpakt in aanstekelijke rockriffs, slepende drums, af en toe bijtende gitaren en een trance opwekkende groove. Een sterke band, met sterke invloeden die ook nog sterk hoorbaar zijn. Maar een kniesoor die zich hier bij deze kwaliteit aan stoort.
mij=Setalight / Clearspot