Kabbelen is de kunst bij de band die Red Sparowes heet. Ontsproten uit de samenwerking tussen leden van Isis, Halifax Pier en andere post-iets bandjes wist dit gezelschap uit Los Angeles met zijn debuut – At The Soundless Dawn – uit 2005 meteen de aandacht te pakken. Binnen een jaar groeide de ‘meandercore rond pedalsteel’-band uit van een groepje in achterafzaaltjes voor 50 man uit tot een serieuze speler in het genre, zeker met Every Red Heart Shines Toward The Red Sun. Met The Fear Is Excruciating, But Therein Lies The Answer komt het gezelschap na vier jaar dan eindelijk met de derde. En daaruit blijkt dat de band niet stil heeft gezeten. Het kabbelende water heeft meer schuimkoppen op zich gekregen, en ergens in de verte doemen dreigende stormwolken op. Stormwolken die echter zelden openbreken, en als ze dat wel doen warme regen over je uitstorten. Net als genregenoot Mono hebben de jaren het geluid doen rijpen tot een reis die daadwerkelijk ergens naartoe gaat, in plaats van te verzanden in ellenlange orgasmeloze nummers. Die zijn ook mooi, maar ergens toch ook onbevredigend. Niet dat hier nu een werkelijke explosie wordt aangetroffen. Muzikaal blijft het epische panta rhei, maar de voortdurende beweging kent grotere hoogtepunten en duidelijkere dalen. Natuurlijk is er sprake van een zekere postnogiets-moeheid, maar Red Sparowes lijkt daar met deze plaat geheel aan te ontsnappen. The Fear Is Excruciating, But Therein Lies The Answer heeft van begin tot eind de dreiging in zich, en bij momenten de verlossing. Een dreiging die live om te snijden is, zo aanwezig, maar nu ook op plaat meer uit de verf komt.
mij=Conspiracy / Konkurrent